zaterdag 27 januari 2018

Walnoten Olie Maken

Het is weer zover. Tijd voor de walnotenolie. Ook dit jaar was ik in no time door de voorraad heen die ik denk te hebben laten persen. Blijkbaar heeft het dus toch succes. Ook dit jaar met iets leuks erbij. Maar hoe wat is het eigenlijk en waarom.....
walnotenbomen in de tuin
In onze tuin staan 3 eeuwenoude walnotenbomen. Een die op vele foto's te bewonderen is van de wandelaars die dagelijks voorbij lopen. Deze boom staat heel prominent achter het lage stenen muurtje en heeft een eekhoorn als huurder. Dit beestje geniet van de schaduw en verzamelt jaarlijks een grote wintervoorraad aan noten. De twee bomen die geheel achter in de tuin staan zorgen nu blijkbaar voor grote irritatie bij de buren die hun tuin aansluitend hebben. Dat werd me duidelijk in oktober toen ik aan het rapen was. De buurvrouw kwam op hoge poten aanlopen en riep me bij haar. Om daarna in een 30 minuten monoloog uit te leggen hoe die boom haar irriteerde, dat ik hem toch echt moet inkorten, dat ze geen zon in haar tuin had en dat dit toch echt echt niet kon, dat er niets groeide in haar tuin. En zo ging het maar door. En ik vroeg me maar af hoe zou deze buurvrouw heten eigenlijk.

Mijn favoriete walnotenboom een heerlijke schaduwplek in de zomer
Het is namelijk zo dat we een grote tuin hebben tegenover ons huis. Waar de fruitbomen staan en de walnotenbomen. Een heerlijke oase. Samen met die van Maison Bapicot. Het huis van mijn opa die hij had geërfd en had verkocht al voor mijn geboorte. Nu bewoond door Parijzenaars als vakantie huis. Wij hebben onze tuinen aan elkaar en genieten samen daardoor van een mooi plekje. Maar zo een 30 jaar geleden besloot de gemeente om een allotment te bouwen op de gronden om onze tuinen heen. Daar werd een nieuwbouwwijk uit de grond gestampt. Prima huizen met prima tuinen. Maar wel pal tegen onze tuinen aan. Deze mevrouw had een huis gekocht met kleine achtertuin die grenst aan die van ons. En tsja daar stond toen die boom ook al. Destijds al ouder dan 30 jaar, en ook zo groot als nu. Dus ze wist waar ze aan begon. De Gemeente had het zo strak gepland dat haar tuin inderdaad ongeveer een meter van mijn boom grenst. In Nederland natuurlijk prima verhaal voor de Rijdende Rechter.

Manden vol noten voor-drogen bij de houtkachel
Maar wat moest ik nu doen, wat wilde deze mevrouw nou precies van mij. Ik denk ten eerste haar frustraties uiten. Dus liet ik haar die 30 minuten lang haar verhaal doen en knikte op gepaste momenten en maakte wat bemoedigende en begrijpende knikjes met mijn hoofd en murmelde ah oui oui, bien je comprends. Om daarna toen ze geen adem meer had en begreep dat ik niet de confrontatie zou aangaan eindelijk ophield. Mijn kans om te vragen wat ze wilde dat ik deed. Nou of ik de boom flink wilde inkorten en de takken die overhingen ook. Waarop ik haar irritatie bevestigde dat ik begreep dat het vervelend voor haar was.. MAAR.......  Dat ik niet wist hoe dit aan te pakken , dat ik me ging informeren wat ik voor haar kon doen, dat ik niet de boom zomaar kon inkorten, dat ik afhankelijk ben van de notenopbrengst omdat ik hiervan olie maak die ik verkoop om de kosten te drukken, dat ik mijn best ging doen om een oplossing te vinden die ons beider tegemoet zou komen.

Gepelde noten , kilos en kilos....
Dus begon ik aan tuinmannen en buurmannen te vragen wat hier de gebruiken waren en hoe ik dit probleem moest gaan oplossen. De reacties waren niet mals. Men was niet gediend van ........ ja juist de houding van de buurvrouw! Ik had namelijk helemaal niet de verplichting om de boom in te korten, te snoeien of te kappen! Mijn verbazing was groot. Nee de boom is ouder dan 30 jaar en was er VOORDAT zij daar kwam wonen. Zij mogen mij toestemming vragen voor het snoeien van de takken die overhangen maar ik ben niet eens verplicht daaraan te voldoen. En ik hoef al helemaal niet de kosten daarvoor te dragen. Dat laatste was een opluchting. Omdat als ik de boom laat inkorten er een hoogwerker moet komen aangezien ook nog eens tussen de beide bomen de elektriciteitsleidingen lopen. Kosten begonnen ergens bij 1000-1500 euro. Dus heb ik de buurvrouw laten weten dat ik welwillend ben maar het financieel absoluut niet kan opbrengen en dat ik mede door het snoeien inkomsten verderf heb. Maar om haar tegemoet te komen wil ik haar wel toestemming geven, in overleg met mij , om door een offciële tuinman met offerte de boom max 10 % in te korten en de takken die bij haar komen te snoeien. En dan alleen met mij aanwezig tijdens de werkzaamheden en bij elke tak ja of nee zeg dat die eraf mag. De kosten zijn voor haar. Ik heb er niets meer op gehoord...........

Flessen klaar om te vullen
Maar goed. De walnoten zelf. Het was ook dit jaar een schraal jaar door de vroege warmte en de vorst die ineens eind voorjaar en begin zomer over de Jura trok. Gelukkig hadden mijn bomen zoveel bloesem en waren er zelfs al noten in vorming. Al met al bleek ik een prima opbrengst te hebben. Ondanks de grote groepen roeken en de eekhoorn met wie ik een dagelijkse strijd leverde wie de meeste noten kon rapen. De periode dat ze vielen waren de dagen dat het nogal regende en de noten kwamen tijdens het vallen niet goed uit hun groene buitenschil. Elke noot moest dus nog worden ontdaan van die schil voor je de houten buitenschil trof en goed laten drogen. Elke dag bracht ik weken lang een uurtje in de tuin door om emmers te verzamelen. Koud, nat en heel vies werk. Om ze daarna voor te drogen bij de kachel en in dozen uit te stallen in de schuur voor wind en om te drogen. Maar vanaf december begon ik al met het pellen van de noten die ik al in september had geraapt. Om uiteindelijk met 19 kilo ze te laten persen in Nederland. De opbrengst en kwaliteit zijn boven verwachting. Maar met alle moeite en voorbereidingen die ik had gedaan ook wel een fijne beloning.

Kleine zoete walnotenbroodje
In de tussentijd was ik druk bezig met het ontwerpen van labels voor de flessen en de potjes die komend jaar uit mijn keuken komen en hun weg naar de ontbijttafel en elders vinden. Met het vinden van de juiste flesjes. En dan een mailtje de deur uit te doen voor hen die eventueel interesse hebben in een flesje. Oef dat heb ik geweten! In No Time was ik door de gehele voorraad heen. Dus een lijstje gemaakt en nu maar hopen dat ik iedereen een flesje kan geven. Want de olie zit nog gedeeltelijk in de fusten na nu de eerste helft te hebben gevuld. En daarna moeten de resten nog een keer rusten om het opgeroerde droesem van de bodem weer kans te geven om te bezinken en weer te kunnen afvullen. Spannend altijd! Tot nu toe zijn 21 flesjes gevuld. Het is duidelijk dat ik volgend jaar een paar avonden moet organiseren met vrienden om noten te pellen. Drankje, hapje en elk neemt zijn kraker, hamer en plankje mee om in de tussentijd de noten te pellen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten