Eerste lichting eigen Notenwijn gebotteld

Het is dan eindelijk zover! De notenwijn is gebotteld. Er waren zoveel recepten en zoveel goede raad van verschillende mensen uit het dorp dat ik niet meer wist wat nou wijsheid was. Maar ik dacht aan de woorden van mijn "oom" Jean Tresy (neef van mijn moeder). "Je moet het gewoon maar proberen en in de loop van de tijd vind je je eigen recept". 

Zo worden tradities en familierecepten geboren..... Mijn oom heeft jaren met zijn vrouw Marie-Claude een wijngaard gehad in het dorp en heeft de wijntraditie voortgezet van het, nu niet meer bestaande, wijnhuis Tresy, dus die zal het toch wel weten?

gebottelde notenwijn in echte Jura-flessen.

Het "prutje" was goed vermengd met de rode wijn en kon nog even in de vaten trekken. Daarna heb ik deze gebotteld en gekurkt. Zo kwam mijn verzamelwoede en het niets kunnen weggooien nog goed van pas. Ik had genoeg kurken om te bottelen.

Nu moet het zeker tot de Kerst blijven rusten en kan vanaf dan worden gedronken. Beste is een jaartje te laten liggen. Natuurlijk heb ik stiekem al geproefd.... Hoe smaakt het? Dat blijft dus nog even een verrassing!

Nu nog een goed etiket ontwerpen. De basis zit al in mijn hoofd nu nog de uitvoering.

Een warme zomer vol ....

Ook deze reis is weer een combinatie van klussen en van voorbereidingen voor het opzetten van in de toekomst kunnen ontvangen van gasten voor allerlei activiteiten. Langzamerhand begint het meer en meer vorm te krijgen. De afgelopen 2 jaar is het begonnen als een uitbreiding van werkzaamheden voor Duikgroepen.nl maar meer en meer begint dit plan een eigen leven te leiden. Heerlijk toch! Niets is vastomlijnd.



De trap en stenen voor appartement voegen dan wel vastzetten.

Het appartement vordert gestaag. En met gestaag bedoel ik dan ook heel erg gestaag. Maar er zit vooruitgang in. Soms moet ik me dat wel even hardop zeggen en naar de foto's kijken van toen we begonnen. Oh ja inderdaad wow veel gedaan!! In appartement werden er gordijnen opgehangen nadat bleek dat de gluurbuurman gewoon s avonds heel erg laat voor het raam naar boven stond te kijken door te luiken heen (recht naar mijn slaapgedeelte). Ieeeeuwwww...



Gordijnen op een bamboe uit de tuin opgehangen aan haakjes gevonden in de zooi.

Planning was om dit jaar toch al een kerstfeest daar te kunnen geven voor de officiële start van Les Filles Tresy. Maar dat gaat zeker niet lukken, om zoveel meerdere redenen.

De keuken beneden die dit najaar af had moeten zijn heeft nog geen enige vorm aangenomen. Er blijkt toch waterschade te komen van buiten. We dachten dat het probleem was opgelost maar drastischere maatregelen zijn nodig. Hierdoor zijn alle werkzaamheden opgeschort tot het opgelost en klaar is. De elektricien kan gelukkig wel al een groot gedeelte voorbereidingen doen en leidingen doortrekken.

Maar tussen deze ellende waren er ook vele goede momenten. Er werden fruitstruikjes geplant in de tuin, een klimroos voor het huis en de druif en blauwe regen werden opnieuw opgebonden. Verder waren er weer massa's bramen die verwerkt werden in jammetjes, appels in compotes en van de buren kregen we ladingen rabarber. Dat laatste was voor mij even wennen, maar moet zeggen erg lekker in combinatie met de bramen. Uiteindelijk ging ik met meer dan 40 potjes vol met lekkers naar huis! Het taarten seizoen in huize Elias is aangebroken.

De achtertuin blijft elk jaar zo een frustratie dat ik in het najaar de boel ga afdekken. Een kleine gebied heb ik al afgedekt om te zien wat het oplevert. Blijkbaar is het handig om met landbouwplastik alles af te dekken zodat alles eronder doodgaat en niet meer groeit. Wel hebben we een perkje (weer eens!) vrijgemaakt voor het planten van een kruisbes en een jasmijn. Daartussen komt dan de volgende keer een framboos en een rode bes en wie weet een zwarte bes.

De voortuin heeft het ook erg zwaar. Een aantal bomen lijken toch echt ziek te zijn. Ze zitten onder het mos, zwammen en vele takken zijn bruin en dor. Plan is om in het najaar toch een boomspecialist te vragen om te komen kijken of ze te redden zijn. Er zal hoogstwaarschijnlijk flink moeten worden bij-gesnoeid. Maar beter een kleine goede boom dan een dode grote boom. Al is brandhout natuurlijk ook welkom.

Overige tijd werd besteed om de omgeving toch goed te verkennen om te zien wat er voor leuke activiteiten zijn voor gasten om te doen. Zo bezochten we een Jazzfestival in de kasteeltuin van Frontenay en een gospelconcert in de kerk van de Abdij in Baume les Messieurs. En verwenden we onszelf met een etentje in Chateau-Chalon waar we op het Kerkplein tussen de kruiden, de platanen en de lavendel op een prachtig terras onder verlichte bomen heerlijk konden eten. Op zulke momenten besef je toch wel hoe heerlijk het is om een goed plekje te creëren waar straks ook onze gasten kunnen genieten van tuin, rust en omgeving. 

Ik verheug me nu al op de groepen die langskomen om samen te eten in de tuin met lange tafels, een vuurtje en lichtjes in de bomen. Dit jaar moesten mijn duikbuddy Bennie en ik het met zijn 2-en doen. Maar we hebben toch genoten ondanks dat onze andere duikvriendjes ons niet konden vergezellen.

De laatste dag gaf ik mezelf een chill-dag. Gewoon even helemaal niets doen. Ik heb uren in de hangmat doorgebracht met een drankje en een boek. Oh wat heerlijk. Dat moet ik toch echt veel vaker gaan doen. Ook weer een voornemen voor komend jaar.