De Winter Nadert....

En dat was duidelijk te merken. Mist alom...
Toch was het een goede rit en eenmaal aangekomen valt toch alles weer van je af. Kopje thee en een rondje door de tuin doet al wonderen. Mijn kamertje was wel ijskoud dus daar de electrische deken aangezet in bed en alvast een kruik verwarmd en in bed gelegd. Mijn nacht kon al niet meer stuk straks.

De auto moest natuurlijk wel even worden uitgeladen. Ik had (alweer) mijn bed meegenomen met twee matrassen, gedoneerd door Clara, samen met 2 lattenbodems die nog in elkaar moesten worden geknutseld. Het bed alleen in elkaar zetten was een uitdaging. Maar die staat nu te wachten op de volgende ronde logees! Gezien de kou en mist vond ik het zaterdag welletjes en besloot dat ik best wel nu al naar huis kon gaan. Alles nagelopen en winter-klaar gemaakt.

Oude koperen ketel met hout gestookt

Al klussend kwam de zon tevoorschijn en daarmee ook de inwoners van het dorp. Of was het meer dat ik ze nu ook daadwerkelijk kon zien nu de mist was opgetrokken? Ik kon zo nog even afscheid nemen van mijn dorpsvriendinnetje "Madame Bigueur" die toch ook al 94 jaar oud is.... Heb haar de belofte ontfutseld dat ze er in het voorjaar nog zal zijn. Ze zou er over denken.... En moest ik ook mijn nieuwsgierigheid temperen om te weten wat er nou gaande was in de "alambic" van de oude Pastorie. Deze is sinds Pasen dit jaar niet meer bewoond door de oude Pastoor. Hij overleed op ruim 84 jarige leeftijd. Het huis behoort tot de "Commune" dus zit er nu tijdens een familie in die wacht tot hun nieuwe huis klaar is.  Maar de mensen die in en uit de alambic liepen waren zeker niet te bewoners. De tractors reden af en aan. Gelukkig kwam ook mijn oude vriend Bernard met zijn 3 koeien langs. NU was het mijn kans om eens te kijken. Samen met Bernard ging ik de deur door.

Een buurvrouwtje met wie ik ook binnen kwam kijken

En de herinneringen aan mijn jeugd kwamen gelijk terug. Samen met de warmte en de geur. De mannen waren aan het stoken! Natuurlijk. Ja zeker ze stoken "Marc Du Jura". Mezelf even voorgesteld welke met "oui, oui on sait qui vous etes" werd ontvangen. Al kletsende legden de oude mannen me uit wat ze aan het doen waren en hoe. Bleek de ene zowaar familie te zijn. Mijn opa en zijn vader waren neefjes. Hij wist precies wie ik was (ik denk niet hem ooit eerder te hebben gesproken.) "oui oui la fille de Françoise".Voor mij ging er een wereld open! Ik had zowaar nog familie  in het dorp, en dat op nog geen 400 inwoners.

gefermenteerde druiven met stro om te stoken tot Marc Du Jura

Elk jaar tegen het eind van de herfst stoken ze uit gefermenteerde druiven en wat stro een "eau de vie", genaamd Marc du Jura. Een heerlijke likeurwijn. In de vaten stoppen ze ook de saucisses de Morteau en dikke stukken spek welke daardoor ook gekookt worden. Die eten ze dan tussen de middag met wat wijn, een glaasje uit de ketel getapt en wat brood. Voorheen, werd me verteld, waren ze zeker 2 a 3 weken elke dag aan het stoken. Nu helaas nog maar paar dagen. Voorheen kwamen ook veel meer dorpbewoners rond het middag uur aanschuiven om te (mee) te eten maar nu slechts een enkeling. Ik werd zowaar uitgenodigd om mee te eten! De klaptafels werden gedekt en iedereen schoof aan op de bankjes. Zoals generaties lang werd gedaan. Een verloren te gane traditie dus in het dorp. Aangezien het pand zal worden verbouwd zal ook deze activiteit, als het al doorgaat, verplaatst worden.

Wel jammer want sinds generaties werd dit naast ons huis gedaan. Omdat ze maar zoveel flessen mogen maken zonder een "toeslag" te moeten betalen, verstopten ze voorheen het overschot aan gestookte drank bij ons in huis achter een luikje. Jammer genoeg heb ik nooit een vergeten flesje mogen vinden daar.

Stairway to Heaven?

Lakens met initialen van de familie

Weer was ik in de gelukkige positie om een weekje naar Frankrijk te kunnen gaan.  Aangezien ik dit keer alleen ging was ik in de gelegenheid om eerst 2 daagjes naar mijn tante en nicht te gaan in het Noorden van Frankrijk (Pas de Calais). Daar heerlijk vertoeft in de tuin, met zon, potje thee en weer heerlijk bijgekletst. Mijn nicht is bezig met de grote schoonmaak om zowel haar huisraad als die van mijn tante samen te voegen. Zo kreeg ik dit keer (naast veel kadootjes!) een grote stapel oud linnen beddengoed. Gewassen, gekleurd en gesteven. Deze liggen nu in de linnenkast en op mijn bed. Het leuke eraan is dat het lakens zijn met geborduurde initialen van mijn overgrootoma en tantes die in het huis hebben gewoond. De T van "Tresy" en de M van "Mottet".

Ruilen van buurtoogsten

De noten waren dit jaar maar een trieste bedoening. De voorste boom in de tuin die meestal toch goed is voor een auto vol dozen met noten was bijna niet in staat om een doosje te vullen. Er hangen nog genoeg aan de boom dus misschien een volgend bezoek. De 2 bomen achter in de tuin waren iets beter maar ook daar hield het niet over. De dorpsbewoners klagen allen over de treurige opbrengst dit jaar. De appels die rotten aan de bomen, kersenoogst die geheel is mislukt. Met een buurvrouwtje die ook haar moeders huis opknapt heb ik een ruil gedaan. Zij kreeg van mij wat potjes warme appelcompote en een doos noten en ik van haar een potje confiture (klinkt toch alweer lekkerder dan gewoon jam) en 2 komkommers uit de tuin. De vriendschapsbanden worden gesmeed! 

De perzikenboom oveleefde het niet

Het weer was echt prachtig, zonnig en nog lekker van temperatuur. De meeste dagen liep ik dan ook rond in mijn Bennie-laarsjes met korte broek en mijn gereedschapskist. Ik herstelde (nog niet geheel af) mijn oude kinderbed, ontdeed het half aangelegde terras van onkruid, wortels en overige wildgroei en ging aan de slag met het schoonmaken van de oude kinderkamer.De Grange waar het hout is opgeslagen kreeg een "stofbeurt". Zo hield ik me de gehele week druk bezig.En ontdeed mijn zielige perzikenboom waar ik me zo op had verheugd dat die dit jaar (na de volle bloei in het voorjaar) homegrown perziken zou geven. Helaas vroren de fruiten aan de bomen en werd de boom zelf geveld door een schimmeltje. Alle takken werden er afgezaagd. Maar elk nadeel heeft een voordeel en zo hebben we weer hout voor ons avond-vuurtje.

Overloop half in de wax, zie het verschil

Trap in de wax/olie gezet

Maar de grootste uitdaging was de trap. Deze had ik de afgelopen 3 jaar elke keer geschrobd, geveegd en stof gezogen. Nu met een staafborstel en een spijker de hoekjes en vlekjes weggewerkt voor zover dat ging. Schuren met de machine was geen optie, het hout was of te zacht of te oneffen. De vorige keer had ik 1 trede gewaxd en nu de rest. Helaas liet ik de pot op de overloop vallen (oeps) en moest dus gelijk die erbij doen. 


Na 3 lagen en 4 dagen was de boel "klaar". De trap heeft een tweede leven gekregen. We kijken even aan hoe deze de komende tijd zich houdt. En dan doen we de kinderkamer.......

Jean Claude stoft zijn oudtante Valentine af.

Een van de middagen bracht ik door bij mijn oom die in het huis van mijn grootouders woont. Daar vonden we samen, na een tip van mijn tante om daar eens te gaan kijken, in het vroegere atelier van mijn moeder zowaar twee totaal verstofte (zeker al 50 jaar niet bezocht) fotolijsten met een foto van de overgroottante Valentine. Dit is de zus van Camille wiens appartement ik nu opknap. Elders vonden we op de zolder ook een fotolijst van haar. Die van Valentine mocht ik meenemen en zal ik gaan opknappen. Mijn oom geeft de eerste stofbeurt om te zien wat er onder de lagen stof zat. Aan mij de taak om de lijst op te knappen en opnieuw deze te laten inlijsten.

Kindjes over de vloer (augustus 2012)

Kirsten, Marit, Ruben en Gaby bij de waterval

Nou de afgelopen 2 jaar had ik voornamelijk vrienden over de vloer die me kwamen helpen met allerlei klusjes. Deze vakantie werd ik vergezeld door 4 tieners met hun moeder. Ina is een oud klasgenootje van het Gymnasium waar ik ooit in een vaag verleden wat jaren heb doorgebracht(naast haar). In die tijd is ze met mij, mijn moeder en mijn zusje in de Paasvakantie mee geweest naar Passenans. Toen haar eerste vakantie naar het buitenland. Nu kwam ze voor een tweede bezoek, bijna 30 jaar laten, met haar kinderen langs.

Twee bedden opgeknapt + extra matras.

Ik had een paar dagen voor mezelf om alles in orde te brengen. Hoe kreeg ik 4 tieners in bed? De oude kinderkamer werd schoongeveegd, geboend en de logeermatrassen omgetoverd tot bed voor de oudste twee(ling). De grote kamer waar alle oude bed onderdelen stonden en overige ongebruikt meubilair werd ook grondig aangepakt. De muren ontdaan van bouwvuil, vogelpoep en spinnen. 

Spin onder het bed!

Daarna geverfd en twee oude bedden verbouwd met een nieuwe lattenbodem en schoongemaakte matrassen.Wat meubeltjes erbij, lampje erbij en een ventilator. Ineens was het een echte kamer! De jongste twee hadden onderdak. Moeders werd in een schone kamer ondergebracht tussen de beide (kinder) kamers in. Pffff opgelost!

Keukenraam weer opgeknapt !

De eerste avond begon al goed. De pizza bij aankomst smaakte goed en de kids besloten de steppen ui te proberen. Ineens een ijzige kreet en het eerste ongeluk was een feit. De jongste, Ruben, had een paar duikelingen gemaakt met de step en zijn hele elleboog lag open, vol bloed, geschaafd ons aan te staren. Nadat de nodige tranen waren gevallen en wij allemaal een beetje van de schrik waren bekomen bleek de nieuwe verbandtrommel goed van pas te komen. Dat belooft wat!

De overige dagen verliepen wat minder dramatisch. De hangmat die ik van de kids cadeau had gekregen kwam goed van pas. Deze paste perfect in de stelling en werd dan ook door de meiden veelvuldig gebruikt. We zijn nu de trotse eigenaar van 3 hangmatten. En ik ben er achter dat deze erg erg fijn zijn! Nu wat vaker een momentje vinden om erin te liggen.

De aannemer komt langs om de offerte te bespreken. We besluiten om de klus in het voorjaar te doen. Dan zijn we zeker dat we het (samen) goed kunnen plannen en ik niet weer maanden zal wachten tot het iemand uitkomt om te komen werken. Ik ben benieuwd. Deze klus zal dan de grote voorbereiding zijn voor het hebben van een eigen keuken en douche in mijn appartementje.

Ruben met gewonde arm bij het vuur.

Tot mijn grote verbazing hoor ik van de kids dat ze zelden BBQ'en! Nou dat is bij "Les Filles Tresy" natuurlijk gauw gefikst. We halen de Weber (letterlijk) van stal en bereiden een avond voor in de tuin. Natuurlijk met een bijpassend vuurtje. De kids hebben allemaal theorieën over hoe het vuur moet branden. Toch zijn ze wel even bezig. Het vuur gaat pas echt van start als we de kooltjes na de BBQ uit de Weber op het "vuur" gooien. De volgende dag lukt het vuur al een stuk beter (oefening baart kunst).  

Gaby en Ruben koelen af in de fontein.

Maar dat kon ook wel eens liggen aan al dat droge tuinafval wat er op lag. Gaby geeft een spectaculaire vuurshow weg waar haar zussen een vuurdansje bij geven. Het is wat kids over de vloer!

Natuurlijk hebben we ook de nodige appels en bramen verwerkt in allerlei compotes. Het is duidelijk dat de appeloogst dit jaar veel minder (zoet) is dan de vorige jaren. Maar met iets meer suiker en kaneel wordt het nog erg lekker.

Marit en Gaby maken smoothies

De meiden doen ook de nodige keuken en kook klusjes. Zo ontdekken we in de kast (waar nog veel meer te ontdekken valt) een heuse blender. Marit en Kirsten maken er smoothies in, terwijl Gaby een of andere (smerig uitziende) sap maakt van fruit en nesquick. Brrrrr!!! Gelukkig dat smaken verschillen. Ook werd de magnetron elke avond gebruikt voor een beker WARME chocolademelk. En dat in de zomer. 

Rare lui die kids! Maar het was echt een hele gezellige week en zeker voor herhaling vatbaar. Het huis bleek ook geen problemen te hebben om de kids te herbergen. Kortom "Les Filles Tresy" is kinderklaar.....

De zolderkamer is "bijna" klaar!

Volgende trip wordt de zolderkamer aangepakt (verven/behangen en inrichten) en de slaapzaal uitgebreid met nog een oud opgeknapt bed. Tenslotte hebben we onze eerste creatieve fotocursus in oktober en willen zoveel mogelijk bedden klaar hebben voor onze gasten. 

Linnenkast met beddengoed

Alle het beddengoed is gewassen en ligt fris in de schoongemaakte kast. Ina (de moeder) heeft een aantal zakjes gehaakt en genaaid waar de geplukte lavendel inzit uit de tuin.De kids hadden in het lavendelperkje alle bloemen voor mij geplukt. Een makkelijkere klus dan alle restant dakpannen verplaatsen naar een kleine berging. Beide klussen werden zeer gewaardeerd. Zo deden de kids gedurende week steeds kleine hand en spandiensten voor mij.

Bennie laarsjes en potje wax/olie

De trap begint ook om aandacht te roepen. Na een paar goede schrobbeurten zien we dat deze er steeds beter bij ligt maar een goede laag olie/wax zou deze net even wat meer leefbaarheid geven. Ik heb eerst maar even een trede uitgeprobeerd. En het ziet er goed uit. Dus nog een leuke, dankbare klus voor september.

Weekend Quatorze Juillet

Terence in de FATBOY

In Nederland bleef het maar regenen en regenen. Wat zou het weer doen voor onze vakantie in Frankrijk? De voorspellingen waren nogal vaag, warm, bewolkt en elke dag kans op onweer. Daar kan je dan weinig mee. Maar we hadden ontzettend geluk! Tien dagen lang mooi en warm weer, met een nacht  mega onweer, een dagje bewolkt en 1x een uur lang stortregen overdag. Nou daar tekenen we voor. 

De beide weekenden hadden we bezoek. Het eerste weekend bestond uit voornamelijk schoonmaak klusjes en weer achter de dakdekker aanhollen. En zowaar net voor vertrek is het dak af, ruim 8 maanden na de afgesproken dead-line. De gasten vermaakten zich met het creëren van een moestuin, maken van bedden, kappen van bamboe. En natuurlijk tijd te over om te hangen in de FATBOY, hangmat of om te gaan fietsen in de omgeving. Zo vermaakte een ieder zich die wat wilde doen.

Het tweede weekend waren er wat meer gasten en konden de grotere klussen gedaan worden. Het maken van de douche en het ophangen van de lampen daar. Na 25 jaar een peertje in de badkamer is dat toch wel iets wat tijd werd. 

Nophert zet raam in de lak

Aan mij de eer om mijn frustratie eindelijk te stillen en het keukenraam te maken. Deze viel bijna uit ellende uit elkaar, sloot niet meer en zag er al helemaal niet uit. Voor een ieder een doorn in het oog. Maar in het kader van "behoud van monumentale sfeer" kon er tot heden niets aan worden gedaan. Gelukkig kreeg mijn ratio (weer) de overhand van de emoties (mede gepusht door mijn gasten) en werd het raam ontdaan, voor zover er nog wat op zat, van 100 jaar oude verf en de nodige houtrot en kruimelende stofverf. Met wat houtepoxy, nieuwe stopverf en een paar lagen verf werd er een compromis bereikt waar hopelijk een ieder mee kan leven in huize Elias. 

Bennie zet ijzerwerk in de hammerite

Als parel in de kroon werd op het laatste moment, na een avond doorzakken met van flessen wijn, ook het ijzerwerk ontdaan van ruim 100 jaar verf en weer strak in de lak gezet. Het resultaat moest nog drogen bij vertrek maar zal bij ons volgend bezoek worden afgemaakt.

Karen en Patrick proeven de wijn

Op de nationale feestdag vierden ook wij "Ollanders" een dagje feest. In Chateau-Chalon e.o maakten we een uitstapje waar wijn werd geproefd, gekocht en heerlijk op een terrasje werd gegeten. En 's avonds ons gebruikelijke vuurtje en BBQ onder de zielende begeleiding van Terence. Zijn vuurtjes zijn toch wat rookvrijer dan die van een weekend eerder.... hmmmm

Edwin test of hangmat nog werkzaam is

Met dank aan Clara (moestuin, trap in de was), Rick (de wijninschenker), Patrick (maken bed, spijlen trap en snoeien bamboe), Bennie (huishoudelijke klussen, assistent Terence voor maken van douche, ophangen lampen en lakken van raambeslag), Terence (maken douche, vuurtjes en BBQ), Karen (hand en spandiensten in huis) en Edwin (nieuw leven inblazen in de oude hangmat) voor weer een fijn verblijf bij "Les Filles Tresy". 

A bientot!

Bezoek 3: Hemelvaart en Pinksteren

Driemaal scheepsrecht? Nee toch niet.....

Na een vertraging van 6 maanden bijna nu en de veelvuldige beloftes van de dakdekker blijf ik hoopvol. De belofte was er dat het dak af zou zijn bij mijn aankomst. Helaas was het niet zo. Gelukkig waren wel al de dakpannen ERAF (ruim 3 weken) , was het latwerk en het isolatiemateriaal aangebracht maar veel meer was er niet gebeurt. Na een belletje en wat aandrang kwam hij de volgende dag langs met veel geklaag over de onbetrouwbaarheid van de Franse arbeider. Glimlachend denk ik ja je hebt helemaal gelijk helaas begreep hij niet dat hijzelf misschien juist voor mij de "Franse arbeider die je niet op woord kunt vertrouwen" was.... In een ruim uurtje liggen de dakpannen over het gehele dak, inclusief de "tijdelijk" verwijderde dakramen. Met de plechtige belofte dat het volgende week donderdag zeker af zou zijn want het was nog maar zo weinig vertrekt hij rond de lunch. helaas kwam hij tot na Pinksteren niet meer werken. Kortom ik heb nog steeds geen nieuw dak! Grrrr.....

De timmerman en meubelmaker uit het nabije dorp Frontenay is gelukkig een stuk betrouwbaarder. Deze laat tenminste nog weten dat hij niet vrijdag komt maar volgende dinsdag. Na een kort bezoekje in zijn atelier ben ik erg onder de indruk van de massieve trap en balustrade. Het is allemaal toch een stuk groter dan ik in gedachte had. In de 3 dagen bouwt hij de trap, balustrade en de plinten in in het kamertje. Allemaal nog niet zo makkelijk. De muren lopen niet recht, zijn zelf niet recht en de betonnen vloer is golvend. Met wat extra krachtige Franse vocabulaire die ik redelijk kon thuisbrengen werkt hij rustig door. Het resultaat is prachtig! Er moet nog wat aan worden afgewerkt en alles nog in de olie dan wel verf worden gezet maar dat komt nog. Jammer is dat de dakramen die nog terug moeten worden gezet er precies boven staan. De trap moest dus voor vertrek goed worden afgedekt en afgeplakt zodat er geen stukken rotzooi en dak op vallen.

Aangezien de timmerman zowaar betrouwbaar bleek, het werk op tijd af had en het op de afgesproken tijd kwam plaatsen besloot ik dat hij dan de aangewezen persoon is voor de volgende klussen. Van de 3 aannemers die ik gevraagd had langs te komen komt er geen langs in de week, een komt er mee met de schoorsteenveger en belooft een offerte uit te brengen (welke ik nog steeds niet mocht ontvangen). De timmerman gaat nu voor mij vragen of zijn vrienden die in tuinaanleg doen (terrrassen etc) niet de klus kunnen klaren.

Het gaat om het verwijderen van de stenen trap en het bouwen van een hal muurtje om de deur te vervangen door een raam. De timmerman gaat proberen of het raam en de bijpassende luik niet gemaakt kunnen worden van het hout dat in de schuur ligt en die tot zijn grote schrik aan het wegrotten is en onder de beestjes zit.

De schoorsteenveger bleek ook erg vlotjes te zijn, maar aangezien de schoorsteen de laatste 50 jaar niet meer in gebruik was voldoet hij niet aan de vele rare Franse normen van nu. De schoorsteen bleek in nog prima staat te zijn behalve aan de top. Maar tegenwoordig mag er geen open vuur meer in de schoorsteen zelf zijn maar moet de afvoer via een buis. Elke haard een eigen buis. Goed nieuws is dat de schoorsteen genoeg ruimte heeft voor zowel de afvoer van de kamer als de keuken (helemaal beneden), slechte nieuws is dat het (in mijn ogen) even net "too much" is om nu te doen. Deze klus is niet echt nodig nog en belandt op de lijst van "Choses a Faire" onderaan de lijst.

De smid maakt ook een tripje naar ons toe en rolt eindeloos met zijn ogen als hij het hekwerk ziet voor het huis bij de trap. Deze is zover doorgeroest en al meerdere malen "herstelt". Ook hij vertelt me dat hekwerk aan bepaalde normen nu moet voldoen maar dat hij nog wel het mag "herstellen" in oude staat als de eigenaar dat wil. Dit herstel zal bestaan uit een bijna een geheel nieuw hekwerk . Offerte volgt over een paar weken, meneer is namelijk tot zeker Augustus nog te druk.

Wat rest mij dan in de ruim een week dat ik daar verblijf? De gebruikelijke schoonmaak van het huis, de muren, de kamers, de vloeren en het in de was zetten van een van de vloeren. Na het behang avontuur met Karen besluit ik met het restant eens te kijken of het ook op de oneffen muur lukt. Wat een makkie (nou ja....) helaas te weinig om de muur af te maken. De muur boven dan maar in retro behang. Dat bleek achteraf niet zo een succes. Op zich prima maar met de muur knalgeel geverfd werd het als geheel too much met het klassieke behang van beneden. Ach het hield me bezig..... Trial and Error weer.

Kleine dankbare klusjes als totaal versleten en oude lampenkapjes vervangen (en de oude vooral NIET weggooien!) , de eindeloze onkruid in de tuin bijwerken helpen om de week te vullen. De grond is, na een hevige onweer die zeker 2 dagen, dag en nacht aanhield, een stuk losser en ik maak gebruik om de ongevallen bamboe bij te snijden en te verwerken tot (hopelijk) een waslijn.Helaas heeft al dat geklus wel zijn tol geëist; mijn "Bennie-laarsjes" zijn beide gescheurd......

De week heb ik geheel alleen daar doorgebracht en dat was prima. Bennie moest helaas het eerste weekend afhaken ivm een ontstoken enkel en Terence was ook ziek. Zo alleen zijn is eigenlijk best lekker. Je onthaast dan prima, doet klussen op jouw tempo en hoeft eigenlijk nergens rekening mee te houden. Toch is het wel zo leuk om daar met vrienden te zijn, daar knappen we het tenslotte ook voor op.

Volgend bezoek; dak af?

Tweede bezoek 2012

"Koninginnedag-weekend", een uitstekende tijd om zonder teveel vrij te nemen eens te gaan kijken hoe het er voorstaat met de werkzaamheden in Passenans. Ik haal Karen op in Deventer waar ik een nachtje logeer in een van de oudste panden in de stad. De volgende dag komen we aan in Passenans. En oeps? Nee de dakdekker is nog steeds niet begonnen, het begint nu wel een beetje erg vervelend te worden dus bellen we de goede man toch maar weer eens op. Misschien dat ze in Frankrijk een andere soort kalender bijhouden? De plechtige belofte volgt dat hij komt (nadat ik hem de volgende dag weer heb gebeld). Met een kopje koffie, vele malen excuus zijnerzijds en sceptisch gelach mijnerzijds is de belofte er dat hij maandag de stellingen gaat bouwen, woensdag het dak eraf haalt en dan donderdag begint met het opbouwen. Het is meer dan zeker dat het de 17de mei klaar zal zijn. We houden moed (wat kunnen we anders...)

Terence is de avond tevoren ook aangekomen samen met zijn model Janneke. Zij gaan het weekend, in en om het huis, foto's maken voor het project "Dinner for One". Janneke heeft wat ontberingen moeten doorstaan tussen de dode vliegen van de zolder en de vochtige kelders in een zomer- of galajurk. Maar het resultaat is vast prachtig! 

Karen en ik houden zich bezig met het appartementje. We schilderen de bovenste 2 schuine plafonds in zandkleur, de toilet in roze en behangen de buitenkant ervan met een printje uit de collectie van Eijffinger "Une Petit Bisou de Madame Pitou". Wat is er nou meer passender dan dat; een Hollands behangetje met Franse inspiratie. Voor ons beide was het de eerste keer met smartpapier en motieven. Op een schots en scheve muur die ook nog niet eens glad is, is het een uitdaging. Maar deze hebben we (vinden we vooral zelf!) goed volbracht! We zijn blij met het resultaat. De Franse familie komt de volgende dag ook langs en is vol bewondering(goed teken of beleefdheid?).

En natuurlijk kan een verblijf niet zonder een vuurtje en maken Karen en ik een kick-ass vuur onder het genot van een wijntje, broodje en Franse kaasjes. Het is goed vertoeven. In de nacht begint het zo mega te stormen dat ik toch in mijn "bennie-laarsjes" even de tuin inga om te kijken of het vuur niet weer aanwakkert, maar alles is onder controle. In de ochtend breekt het onweer en de storm pas goed los. Het regent in mijn appartement die precies op de wind staat tot naar binnen, de vuilnisbakken waaien over de weg en ik voel me geheel niet geroepen de auto in te stappen om brood te halen. Mijn gasten hebben nergens last van gehad en geloven me niet eens dat het zo stormde. Zo zie je maar weer wat een stevig huis het is.

Maandag komt de dakdekker, na weer een belletje mijnerzijds, dan eindelijk de stellage om het appartement opbouwen. Stap 1 is gezet! Nu maar hopen dat hij ook daadwerkelijk gaat beginnen. Ik ga even nog bij mijn tante langs die 81 is geworden met taartjes en chocolaatjes en eenmaal terug besluiten Karen en ik dat we naar huis gaan. We kunnen niets meer doen nu. 

Volgend bezoek met Hemelvaart en Pinksteren. Dan is het dak af (....), komt de meubelmaker de trap plaatsen en de balustrades en komt eindelijk het einde in zicht voor het eerste gedeelte van de verbouwing van het appartement. Volgende uitdaging het plannen/maken van een douche en keuken in de vochtige kelder.

De kerk van Passenans, toen en nu.

Passenans, het dorp waar Les Filles Tresy gevestigd is.

Passenans is een gemeente in het Fransedepartement Jura (regio Franche-Comté en telt ca. 364 inwoners. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Lons le Saunier. De oppervlakte van Passenans bedraagt 4,9 km², de bevolkingsdichtheid is ca 74 inwoners per km².

In de loop der tijd is er weinig echt verandert. Alleen de laatste jaren zijn er meerdere huizen bijgekomen en worden de oude vervallen huizen opgeknapt. Dat laatste is zo fijn omdat je dan echt kan genieten en kan zien hoe het er vroeger wel eens kon hebben uitgezien. Vers geverfde luiken, opgeknapte daken en herstelde muren.

Rechtsboven de kerk waar we vanuit de tuin achter uitzicht op hebben zoals die er nu bijstaat. Elk half uur slaat de klok zodat we altijd weten hoe laat het is. Op internet vond ik een aantal oude foto's van dezelfde kerk waar je ziet dat er aan de omgeving weinig is verandert. Deze nu hier links. Alsof de tijd heeft stilgestaan!!  Maar de klok niet... De wijzerplaat van de klok is een aantal jaren geleden vernieuwd en de oude hebben 2 oudere dames "gered" en laten bevestigen op een van hun huizen op het hoekje van de straat. Zo hebben ze daaR nu een grote wijzerplaat die het straatbeeld aardig opknapt. En het huisje een prachtige charme geeft.

De hele straat is onder handen genomen. Het wegdek is vervangen en een van de meest vervallen schuurtjes op de hoek wordt nu verbouwd tot een prachtig woonhuis. Vol bewondering heb ik met Pasen gekeken hoe het dak daar werd gebouwd met prachtige koperen afvoeren.

Wat is er gebeurd in 2010-2011?

Er komt een moment in je leven dat je eens moet nadenken hoe het nou verder moet. En dat je zelf actie moet ondernemen en niet blijven afwachten. Soms is het tijd om zelf de touwtjes (in dit geval het gereedschap) in handen te nemen. Ons familiehuis in Frankrijk is de laatste jaren zwaar aan het vervallen. Ondanks alle goede zorgen die mijn vader er aan probeert te besteden. Het huis is erg oud en mijn overgrootoma Alice Mottet woonde daar al als kind. Mijn ouders hebben het gekocht uit de familie begin jaren '70. Het huis was toen al tientallen jaren onbewoond. Vele vakanties brachten we daar door. Oma en Opa woonden paar dorpen verderop. Na het overlijden van mijn moeder bleef het huis in dezelfde staat. Niets mocht er echt verandert worden. Dat wat er was bleef hetzelfde. Helaas vervalt het in ruim 20 jaar dan wel. Van mijn vader kreeg ik mijn eigen gedeelte, welke mijn moeder me al eens had toegezegd. Het kleine aanbouwsel aan het huis. Hier mocht ik zelf aan de slag! 

Met een stel duik- en skatevrienden ben ik begonnen. Langzaam. Eerst het huis waar gewoon gewoond moest worden schoongemaakt en opgeruimd. Kruiwagens vol stof en afval! Twee slaapkamers zijn nu schoon, bewoonbaar en netjes. Dat zijn de logeerkamers voor de gasten die komen klussen. De rest kampeert in de tuin (stuk luxer :) )

De aanbouw is in de familie bekend al "L'annexe" of "La Petite Chambre de la tante Camille". Dat laatste klinkt toch zoveel romantischer en franser? Dat wordt dus de naam die ik het appartementje ga geven. Het moet worden omgetoverd worden in een woonkamer/slaapkamer en een keuken met douche.

In 2010 hebben we een vloer gelegd, de muren geschilderd en behandeld. Maar het nieuwe dak bleek toch niet zo waterdicht te zijn als gedacht. eerst dachten we dat het kwam omdat de muren nog vochtig zijn. De Franse manier van bouwen is nu eenmaal een beetje "anders". We hielden stug vol en hielden ons bezig met het"grote huis"om die bewoonbaar te maken tijdens ons verblijf. Tenslotte willen je klussende gasten ook ergens schoon slapen en kunnen douchen.

In 2011, tijdens een fikse regenbui werd duidelijk dat het niet de muren waren die vochtig zijn en zo kringen maakten op het pas geverfde gedeelte, maar dat gewoon een lekkend dak de oorzaak was. Tegenslag 1. Dan maar op zoek naar een dakdekker. Die was snel gevonden. Door een trauma van het in dienst hebben van Franse aannemers (ander verhaal) is de angst best groot om zomaar iemand aan te spreken. Eerst wat onderzoek doen dus. Ik ben langs een aantal huizen geweest waar deze man bezig is geweest. De mensen zijn tevreden, de daken zien er goed uit en hij blijkt netjes en op tijd te werken. We nemen de proef op de som. Hij komt dezelfde avond langs om een eerste blik te werpen. Vol ongeloof kijkt hij naar wat er is gedaan! Binnen paar dagen komt hij weer met een offerte en de belofte dat het in november 2011 klaar zal zijn. hahaah not dus! Hij heeft eerst een ongeluk gehad en daarna werkt hij alleen. Een ander dak loopt ernstige vertraging op. Kortom Pasen 2012 is hij nog niet begonnen en ik heb er een lek bij. Maar de plechtige belofte is er dat hij eind april zeker gaat beginnen. We hopen op het beste dan maar. Het blijft Frankrijk en ach....

wat is het plan?

"la Petite Chambre de la Tante Camille" dusdanig verbouwen dat het een zelfstandige eenheid wordt welke kan worden verhuurd of gebruikt kan worden voor gasten. Dan langzamerhand de rest aanpakken en "Maison Les Filles Tresy" klaarmaken voor eventueel verhuur. Herfst 2012 hebben we onze eerste echte try-out van wat we echt willen doen. Een locatie zijn voor het houden van creatieve workshops.

Via deze blog kan je onze avonturen dus volgen vanaf nu.... Af en toe plaats ik nog een terugblik met foto's ook.

Dit alles had niet gekund zonder de hulp van vrienden en steun van familie.
Mijn vriendinnen Karen en Clara die veel op me ingepraat hebben er iets mee te gaan doen en ook daadwerkelijk eens de stap te maken. Mijn vrienden Andreas, Terence en Bennie die de eerste grote stappen hebben gezet om te laten zien hoe het kan worden (vloer, deur en toilet gebouwd) en alle anderen die af en aan langskomen om de chillen in de tuin en hand en spandiensten te verlenen in ruil voor "onderdak".  

Onze eerste bezoek in 2012

Bijna Pasen en we maken ons op om naar Frankrijk te gaan. Het weer was de afgelopen weken prachtig en we hopen om mooi weer ook dan als we er zijn. Helaas de weersvoorspellingen zijn somber.... gelukkig valt het gedurende ons verblijf allemaal mee. 's Ochtends mist, overdag zon en ' s nachts regen. Prima!

Woensdag met een halfvolle auto van Amsterdam op weg naar Sittard waar ik Terence ophaal. Samen gaan we de Pasen doorbrengen in Passenans. Het huis is de hele winter afgesloten geweest en we moeten water en licht weer aansluiten. Altijd een verrassing om te zien dat de winter geen schade aan het uitgebreide wirwar van leidingen heeft veroorzaakt. 

Door een ongeluk op de Peage, waardoor we zowaar 2 uur stilstaan is de reis iets langer dan gepland. Al met al zijn we ruim voor donker aangekomen. Licht aangesloten zonder problemen en dan het water.......... Oh help! De badkamer loopt flink over (elke jaar weer een feestje). De leidingen van de douche blijken in de ingemetselde douchebak gewoon los aan elkaar te hangen. Afsluiten dus! In de kelder blijkt het plafond in de loop der jaren totaal verzadigd te zijn en lekt het nog 3 dagen na. Een klus voor de zomer!

Sommige bomen in de voortuin staan in bloei; de pruimen en de kersenboom. De appel en  perenbomen laten nog geen bloesem zien. Wat zal de oogst worden dit jaar?

 

Een van mijn eerste projecten is mijn kleine plantenperkje voor het appartementje. In 2010 kreeg ik van Andreas een mini "Blauwe Regen" die nu is uitgegroeid tot ruim 1 meter hoog en zowaar een aantal knopjes heeft. Om deze gezelschap te geven plant ik 12 lavendelplantjes. 

In de paar dagen tijd dat we er zijn nemen we de plannen door voor de workshops die we gaan plannen, maken we het huis schoon en maken afspraken met verschillende Franse aannemers. Dat laatste is en blijft altijd een bron van hoofdpijn. De dakdekker die plechtig had belooft al in november 2011 klaar te zijn moet nog steeds beginnen. Maar na een belletje is de plechtige belofte gedaan dat hij over ongeveer 2 weken gaat beginnen. Laten we hopen, het dak is er wel aan toe. Het lekt niet alleen aan de ene kant maar nu ook aan de andere kant. Hierdoor liggen de overige plannen voor het verven etc stil tot hij klaar is. De timmerman komt wonderbaarlijk op de afgesproken dag en precies op tijd langs. Hij neemt de maten op en in mijn gebrekkige Frans en zijn geduld lukt het me om duidelijk te maken wat ik gedaan wil hebben. Het gebruik van internet blijkt ook hier weer een uitkomst. Aan de hand van foto's kan ik hem uitleggen wat ik wil en via de mails tuur ik hem alles op als "handleiding". Als het goed is ligt de offerte over een week in mijn mailbox (.....) en is het werk klaar met Hemelvaart (.....). 

Terence klust voor ons de tegels in de nieuwe toilet in "La Petite Chambre de la Tante Camille". Dit moet uiteindelijk een leuke studio worden voor de verhuur en voor onze logees. De toilet en de wasbak worden ook aangesloten en de oude antieke spiegel opgehangen. Gelukkig blijft er nog tijd over voor Terence om te doen waar hij voor kwam. Rondslenterend in en rond het huis gaat hij op zoek naar goede locaties voor zijn foto-project " Dinner for One". Meer hierover op zijn website waar je meer over hem en zijn foto's vindt. Tevens gebruiken we dit weekend voor het plannen van de "Creative Workshop" welke bij ons zal plaatsvinden van 7-13 oktober 2012

Eenmaal terug in Nederland lukt het me een aannemer (macon) in de buurt te vinden die online te bereiken is. Ook hem schrijf ik een mail met begeleidende foto's om de oude deur te vervangen door een raam en een muurtje met een bankje ervoor. Dat bankje dan gemaakt uit de stenen oude traponderdelen. Kortom wordt vervolgd......

Ons volgend bezoek eind April 2012... met een waslijst aan kleine klusjes.