Eerste lichting eigen Notenwijn gebotteld

Het is dan eindelijk zover! De notenwijn is gebotteld. Er waren zoveel recepten en zoveel goede raad van verschillende mensen uit het dorp dat ik niet meer wist wat nou wijsheid was. Maar ik dacht aan de woorden van mijn "oom" Jean Tresy (neef van mijn moeder). "Je moet het gewoon maar proberen en in de loop van de tijd vind je je eigen recept". 

Zo worden tradities en familierecepten geboren..... Mijn oom heeft jaren met zijn vrouw Marie-Claude een wijngaard gehad in het dorp en heeft de wijntraditie voortgezet van het, nu niet meer bestaande, wijnhuis Tresy, dus die zal het toch wel weten?

gebottelde notenwijn in echte Jura-flessen.

Het "prutje" was goed vermengd met de rode wijn en kon nog even in de vaten trekken. Daarna heb ik deze gebotteld en gekurkt. Zo kwam mijn verzamelwoede en het niets kunnen weggooien nog goed van pas. Ik had genoeg kurken om te bottelen.

Nu moet het zeker tot de Kerst blijven rusten en kan vanaf dan worden gedronken. Beste is een jaartje te laten liggen. Natuurlijk heb ik stiekem al geproefd.... Hoe smaakt het? Dat blijft dus nog even een verrassing!

Nu nog een goed etiket ontwerpen. De basis zit al in mijn hoofd nu nog de uitvoering.

Een warme zomer vol ....

Ook deze reis is weer een combinatie van klussen en van voorbereidingen voor het opzetten van in de toekomst kunnen ontvangen van gasten voor allerlei activiteiten. Langzamerhand begint het meer en meer vorm te krijgen. De afgelopen 2 jaar is het begonnen als een uitbreiding van werkzaamheden voor Duikgroepen.nl maar meer en meer begint dit plan een eigen leven te leiden. Heerlijk toch! Niets is vastomlijnd.



De trap en stenen voor appartement voegen dan wel vastzetten.

Het appartement vordert gestaag. En met gestaag bedoel ik dan ook heel erg gestaag. Maar er zit vooruitgang in. Soms moet ik me dat wel even hardop zeggen en naar de foto's kijken van toen we begonnen. Oh ja inderdaad wow veel gedaan!! In appartement werden er gordijnen opgehangen nadat bleek dat de gluurbuurman gewoon s avonds heel erg laat voor het raam naar boven stond te kijken door te luiken heen (recht naar mijn slaapgedeelte). Ieeeeuwwww...



Gordijnen op een bamboe uit de tuin opgehangen aan haakjes gevonden in de zooi.

Planning was om dit jaar toch al een kerstfeest daar te kunnen geven voor de officiële start van Les Filles Tresy. Maar dat gaat zeker niet lukken, om zoveel meerdere redenen.

De keuken beneden die dit najaar af had moeten zijn heeft nog geen enige vorm aangenomen. Er blijkt toch waterschade te komen van buiten. We dachten dat het probleem was opgelost maar drastischere maatregelen zijn nodig. Hierdoor zijn alle werkzaamheden opgeschort tot het opgelost en klaar is. De elektricien kan gelukkig wel al een groot gedeelte voorbereidingen doen en leidingen doortrekken.

Maar tussen deze ellende waren er ook vele goede momenten. Er werden fruitstruikjes geplant in de tuin, een klimroos voor het huis en de druif en blauwe regen werden opnieuw opgebonden. Verder waren er weer massa's bramen die verwerkt werden in jammetjes, appels in compotes en van de buren kregen we ladingen rabarber. Dat laatste was voor mij even wennen, maar moet zeggen erg lekker in combinatie met de bramen. Uiteindelijk ging ik met meer dan 40 potjes vol met lekkers naar huis! Het taarten seizoen in huize Elias is aangebroken.

De achtertuin blijft elk jaar zo een frustratie dat ik in het najaar de boel ga afdekken. Een kleine gebied heb ik al afgedekt om te zien wat het oplevert. Blijkbaar is het handig om met landbouwplastik alles af te dekken zodat alles eronder doodgaat en niet meer groeit. Wel hebben we een perkje (weer eens!) vrijgemaakt voor het planten van een kruisbes en een jasmijn. Daartussen komt dan de volgende keer een framboos en een rode bes en wie weet een zwarte bes.

De voortuin heeft het ook erg zwaar. Een aantal bomen lijken toch echt ziek te zijn. Ze zitten onder het mos, zwammen en vele takken zijn bruin en dor. Plan is om in het najaar toch een boomspecialist te vragen om te komen kijken of ze te redden zijn. Er zal hoogstwaarschijnlijk flink moeten worden bij-gesnoeid. Maar beter een kleine goede boom dan een dode grote boom. Al is brandhout natuurlijk ook welkom.

Overige tijd werd besteed om de omgeving toch goed te verkennen om te zien wat er voor leuke activiteiten zijn voor gasten om te doen. Zo bezochten we een Jazzfestival in de kasteeltuin van Frontenay en een gospelconcert in de kerk van de Abdij in Baume les Messieurs. En verwenden we onszelf met een etentje in Chateau-Chalon waar we op het Kerkplein tussen de kruiden, de platanen en de lavendel op een prachtig terras onder verlichte bomen heerlijk konden eten. Op zulke momenten besef je toch wel hoe heerlijk het is om een goed plekje te creëren waar straks ook onze gasten kunnen genieten van tuin, rust en omgeving. 

Ik verheug me nu al op de groepen die langskomen om samen te eten in de tuin met lange tafels, een vuurtje en lichtjes in de bomen. Dit jaar moesten mijn duikbuddy Bennie en ik het met zijn 2-en doen. Maar we hebben toch genoten ondanks dat onze andere duikvriendjes ons niet konden vergezellen.

De laatste dag gaf ik mezelf een chill-dag. Gewoon even helemaal niets doen. Ik heb uren in de hangmat doorgebracht met een drankje en een boek. Oh wat heerlijk. Dat moet ik toch echt veel vaker gaan doen. Ook weer een voornemen voor komend jaar.

Een nieuwe voordeur en een vernieuwde trapleuning

Naast het maken van notenwijn/likeur werd de tijd in Passenans ook aan andere zaken besteed. Er moest hard worden gewerkt om de achtertuin een beetje begaanbaar te maken en het "muntperkje" weer vrij te maken. De kruidenhoek is Clara's project waar ze dan ook menig uurtje doorbrengt. Wat resulteerde in spinnenbeten, open geschaafde handen en de nodige spierpijn van het gebruik van een oude botte zeis. Maar ook in een mooi schoon perkje waar de muntthee s avonds weer van werd gezet. Heerlijk!

de eerste bloemen

 
De meubelmaker hield zich weer (voor franse begrippen) aan de afspraak. Hij kwam woensdag de samen ontworpen voordeur brengen ipv maandag en plaatste deze uiteindelijk donderdag. Vertraging kwam doordat er een verkeerd glas was geleverd voor het raam. Al met al een super mooie voordeur. De dorpsbewoners waren ook onder de indruk. Maar ja het verschil van de oude rotte deur zonder ruitjes, zonder slot is dan ook immens. Zelf heb ik de deur in de impregneerbeits gezet nadat Clara alles vakkundig had afgetapt. Voorwerk is belangrijker dan het werk zelf en tijdrovender. 

De nieuwe voordeur

Nu moeten we nog een goede oplossing vinden voor het regenwater wat afloopt op het trapje. Een afdakje in oude stijl zal al veel helpen en wat drainagegaten in de stenen trap zelf. Er moet dus nog aan geklust worden.

Ook kwamen de werkbladen voor de keuken samen met mijn auto aan op woensdag. Mijn arme "voiture" begaf het zaterdag op de snelweg. Gek genoeg de warmtewisselaar die net (volgens de dealer) 2 maanden geleden ook moest worden vervangen. Maar daar heb je vrienden voor. Ik kom met Clara meerijden en dan later met eigen wagentje weer terug. De keukenbladen waren bij de houthandel al een stukje ingekort. 3 meter bladen passen toch net niet in mijn voiture. Maar 95 cm ingekort voor de te maken zijkanten van de keuken moest het allemaal wel lukken. JA dus! Deze bladen werden aan alle zijden goed ingesmeerd met lijnolie, ook de onderkant dus en de kopse kanten. Dit om later in de vochtige ruimte het kromtrekken tegen te gaan. Hopelijk komt er toch voor het eind van dit jaar hieruit een prachtige keuken.

De elektricien komt langs om zijn zeer riante offerte te bespreken. Gelukkig valt er te onderhandelen en weten we samen een aantal dingen te schrappen zonder te kort te doen aan wat ik wilde hebben.

Van hem hoor ik ook dat de aannemer heeft geconstateerd dat er nog steeds vocht ergens vandaan komt en dat dit al is besproken met de gemeente. Blijkbaar komt het van buiten. Hij zal me nog op de hoogte stellen van wat er moet gebeuren. Oh? Nou ik heb hem niet mogen zien, maar dat kan een volgende keer wel weer. Blijft Frankrijk, haasten spoed is zelden goed (haha yeah right.

vogelkooitje

De overige werkzaamheden bestonden uit het plaatsen van stekkerdozen ter vervanging van het prutswerk wat er was en het afdichten van de grote gaten in de muur hiervoor. 

Stekkerdoos met achterwandje wegens een te groot gat

Ook werden er (eindelijk!) gipsplaten tegen het laatste stukje plafond geplaatst met gevaar voor eigen leven (niet het mijne maar van Ad). 

de laatste gipsplaten bevestigd

En werd er een beetje gespeeld met de inrichting. Een hertje geschoten door de broer van mijn opa in 1949 werd schoongemaakt en opgehangen, een vogelkooitje die bijna van ellende uit elkaar viel voorzien van vogeltjes en wat ik elk huis in de streek hangt een opgepoetste Jezus aan het kruis. Die braaf in een roze nisje een statement mag maken.
 

Het hertje geschoten in 1949

Maar het meest dankbare klusje was toch het alsnog herstellen van het hekwerk langs de trap. Na veel gedub en aarzeling had ik toch de knoop doorgehakt om het te laten vervangen. Maar met hulp van Clara's vriend is deze beslissing gesneuveld (gelukkig maar want het geeft een stuk meer rust in Casa Elias). Met paar plankje en wat pur werd en een bekisting gemaakt. De verroeste pootjes werden na een grondige schoonmaakbeurt en een mooi laagje hammerite met wat grote metalen pinnen vastgezet en in beton gegoten. Voila het hek kan er weer een tijdje tegenaan. Het ziet er in ieder geval een stuk beter uit nu en houdt ook een stuk beter. 

Bekisting voor het vastzetten van de pootjes

het resultaat na een dagje drogen

Notenwijn (Vin de noix) of Notenlikeur (Nocino)

Het is weer tijd voor een tripje naar Frankrijk. Een weekje beetje chillen en verbouwen. En natuurlijk het maken van de notenwijn/likeur.

Het weer is prima bij aankomst (werd tijd!) en de zomer lijkt de hele week heerlijk ons te vergezellen in onze bezigheden. Maar de zomer zou geen zomer zijn, en de Jura niet de Jura als er niet een dag een gigantische regenbui zou vallen.

De noten, net als de rest van de vruchten komen dit jaar vrij laat op gang. Dus geen probleem dat in de eerste week van juli de groene bolsters worden geplukt ipv de aangegeven 24 juni.

Tijdens het klussen spot ik een oudere man in de tuin die op zijn gemakje de notenbomen inspecteert en af en toe een nootje lijkt te plukken van de boom om zijn emmertje te vullen. Hmm dat is toch een beetje raar. Natuurlijk wordt de tuin regelmatig geleegd tijdens onze afwezigheid en er is uiteindelijk genoeg. Maar het is toch wel zo beleefd dat ALS we er zijn iemand even aan de deur dag komt zeggen en VRAGEN of ze een paar nootjes, peren, appels of kersen mogen plukken. Helemaal ALS je zelf gewoon in de tuin rondloopt.

Noten overdwars in 4 stukjes gesneden.

 Dus ja dit gedrag riep toch enige bezittersdrang in mij op. Ongewapend, want ja in deze streken liggen de jachtgeweren naast de deur, liep ik de tuin verder in, al roepende "Bonjour! Vous faites quoi dans MON jardin" Met de nadruk natuurlijk op "MON". Geen enkele reactie. Ach de man is natuurlijk al een dagje ouder dus geven we hem de voordeel van de twijfel. Tot 3x toe herhaal ik mijn groet en vraag tot ik neus aan neus sta. Ah eindelijk krijg ik aandacht, wel een beetje van een verschrikte meneer. Waarschijnlijk lag het aan mijn prachtige Amsterdamse accent in mijn frans dat hij even moest nadenken wat te doen. Hij antwoordde dat hij een paar nootjes van de grond aan het rapen was. Lijkt me niet geheel correct aangezien hij ze toch echt bijna van de boom moest rukken en een snoeischaartje gebruikte. Mijn blik was waarschijnlijk van dusdanige indruk dat hij niet zo goed wist wat hij nu met mij aanmoest. Rennen? Ik zou hem zo inhalen. Blijven? Beste optie maar wat zou die "rare" dame doen. Ik vroeg hem beleefd wat hij van plan was met de noten te gaan doen. Natuurlijk had ik allang door dat dit mijn lokale bron zou zijn voor het maken van lokale notenwijn. Die kans zou ik niet aan mij voorbij laten gaan. Natuurlijk kon ik ook gewoon even het dorp door en mijn "tante" om advies vragen maar ik was te lui om te lopen. De brave man biechtte me op dat hij notenwijn ging maken. Ah het ijs was gebroken toen ik hem stralend glimlachend liet weten wat een goed plan dat was en dat ik dat zelf nou ook net van plan was om te gaan doen met MIJN noten. Helaas (of juist gelukkig)  is ook hier het sarcasme niet overgekomen en de brave man en ik hadden een geanimeerd gesprek over hoe en wat te doen met het maken van notenwijn.  Ik heb hem grondig ondervraagd. Al met al liep hij gelukkig en ongehavend met een emmertje vol noten naar zijn huis. Mij achterlatend met de belofte dat hij snel langs zou komen met een recept en een flesje notenwijn om te proeven. Daarbij vertellende dat hij al JAAAAREN dit deed (en zo te zien al jaren met MIJN noten). Ach het is goed besteed moet je maar denken.

Suiker en kruiden toevoegen en roeren maar!

De volgende dag werd ik aangenaam verrast met een recept en een briefje waarin hij zich excuseert voor het oprapen van een "paar" nootjes en een fles ter compensatie met de hoop dat ik ervan geniet. Mocht er zijnerzijds enige sarcasme inzitten is die totaal aan mij voorbij gegaan. De notenwijn werd dezelfde avond geheel opgedronken met een frans kaasje ter gezelschap.

Nu was het dus mijn beurt om te beginnen met het maken van mijn eigen notenwijn. Als gewoonlijk kan ik me niet houden aan een recept en is enig inzicht altijd aanwezig en enige fantasie en toevoegingen. De basis hield ik hetzelfde. Er zijn tenslotte zoveel verschillende recepten die allemaal we een soort van gelijke basis hebben. Die heb ik dan gevolgd.

De gebruikte kruiden en smaakversterkers

 In plaats van pure alcohol heb ik 2 flessen vodka gebruikt en een restant van een fles" Drachterse Beerenburger" die al jaren in de kast stond. Toch nog een Friese roots erin.
Als kruiden gebruik ik
- kruidnagels
- kardemonzaadjes
- steranijs
- kaneelstokjes
- en een takje lavendel.

In de weckpotten van de moeder van Bennie wordt alles gemengd. Dit zal dan minimaal twee maanden moeten "werken". Daarna gezeefd worden en in flessen gedaan. Doe je het zo dan krijg je dus een walnotendistilaat of zoals gezegd in Italie een "Nocino". Een drankje voor na het eten, een digestief. Maar ik wil er juist ook notenwijn (Vin de Noix) van maken. Nu is het recept redelijk gelijk. Na de aantal maanden rust kan je dus of
- zeven en in flessen gieten, kurk erop en laten rusten tot minimaal Kerst.
- zeven, dan in een grote pan de wijn mengen (1 portie likeur voor ca. 5 liter wijn) en deze goed mengen, eventueel op smaak brengen met suikerwater en dan afgieten in flessen en kruk erop. Ook hier laten rusten tot minimaal de kerst. De wijn is heel goed houdbaar voor enkele jaren en komt de smaak zeker ten goede.

Alles in een weckpotje, verschillende soorten gemengd.

Na 2 dagen werd het mengsel gifgroen in de potten en ik maakte me een beetje zorgen. Gelukkig kwam in bij het brood halen mijn oom tegen en vroeg hem nog even om advies. Als gepensioneerde wijnboer die ook drank stookte en al generaties lang een wijngaard heeft gehad zou hij mijn zorgen wel weg kunnen nemen hoopte ik. Zowaar! Hij verzekerde me dat ik niet verkeerd had gedaan, het mengsel na een tijdje donkerbruin zou worden. En ik mijn eigen recept maar moest vinden. Door meerdere keren te doen zou ik al doende leren wat en hoeveel ik moet toevoegen.

Over een aantal maanden weten we meer. In de tussentijd staan de weckpotten bij mij in Amsterdam en worden ze dagelijks even geschud. De kleur begint inderdaad meer bruinig te worden dan het gifgroen van de eerste dag.

Twee zeer koude bezoekjes aan Passenans

Mijn eerste trip van 2013 stond gepland in het Paasweekend. Het weer leek goed te zijn maar eenmaal aangekomen merk je toch dat het huis nog niet de kans heeft gehad om op te warmen. Mijn beddengoed sleepte ik van het appartementje naar mijn oude kamer. In bed een elektrische onderdeken en een kruik en ik bleef lekker warm. 's Nachts eruit was geen pretje! 

Het huis heeft ook deze winter weer goed overleefd. Het water aansluiten is altijd een beetje spannend. Maar het ging goed, dit jaar geen lekkages. Het licht deed het ook, behalve in het oudste gedeelte van het huis. Maar met het verwisselen van een zekering was ook dat opgelost. Het is duidelijk dat dat gedeelte niet gemaakt is voor alle apparatuur die erop is aangesloten. 

20 a 25 cm vloer wegwerken

Dinsdag staat zowaar de aannemer reeds om 08:00 de vloer in mijn appartementje te slopen. Met een houweel, schep en kruiwagen is hij een dagje bezig om een laag van ruim 25 cm eruit te bikken. Ik ben zeker een dag bezig met het bijkomen dat hij überhaupt aan de slag is gegaan zonder allerlei smoesjes op de afgesproken tijd.

plaatsen van afvoeren

Wat hebben de mannen gedaan?
- Eerst dus een laag van 25 cm uitgraven. De vloer bestond uit stukken cement, beton, aangetrapte aarde en mortel met kleine kiezels. 
- Er bleek een ondergrondse afwatering te zijn, die liep van de ene hoek diagonaal naar de andere hoek. Hier hebben ze een aparte drainage-systeem voor geplaatst.
- De afvoerbuizen, die een paar jaar geleden waren gelegd, zijn (helaas) vervangen maar hierdoor is er een betere aan/afsluiting.
De oude bleken niet goed te zijn gelijmd.

kiezelondervloer

- Het storten van een mooie laag kiezeltjes.
- Het afdekken met een laag polytheen voor optrekkend vocht. 
- Het storten van een 13 cm laag beton en het gladstrijken ervan.

Er is ruimte vrijgelaten om de douche onder de trap genoeg hoogte te geven door er een "Italiaanse" douche van te maken, zoals ze het in Frankrijk noemen. Wat wij, denk ik, een inloopdouche zouden noemen.

Nu moest alles drogen en zien hoe het uithardt. De mannen komen af en toe langs ter controle.

Mijn volgende bezoek maakt ik samen met iemand. Wat een heerlijkheid was dat. Ik werd gewoon gechauffeerd naar mijn huisje. Wat een luxe! Zeker aangezien we maar een weekendje gingen. Het weer in Passenans was in de week echt heerlijk. Ik begreep van mijn tante daar dat het zelfs 30 graden was. Helaas donderde de temperatuur hoe dichter we er waren hoe meer naar beneden. Bij aankomst was het 1,5 graden en het sneeuwde! Tsja beetje jammer dus.

Maar met bezoek over de vloer en zulk weer heb je even meer tijd om rond te kijken en eens niet non-stop aan het klussen/schoonmaken te zijn. Ook fijn.

Wat doen we dit bezoekje:
- De aannemer stort de vloer van de douche, maar kan niet beginnen met de muren. Dat zal later in de week gebeuren. Helaas ben ik dan al weg dus ben benieuwd. 
- De elektricien komt langs om te zien wat er te redden valt van het reeds aangelegde elektra. Zonder verbazing hoor ik dat het aan geen enkele voorschrift voldoet en gewoon prutswerk is. Omdat we er een keukentje in gaan zetten wil ik 100% zeker zijn dat het allemaal goed wordt aangelegd. Hij gaat voor me een offerte maken, volgend bezoek kunnen we dan aan de hand daarvan de invulling doen en afspreken wanneer we er mee gaan beginnen. 
- Omdat de reling van de trap totaal is verroest en maar op twee puntjes nog vastzit heb ik met verschillende  smeden gesproken. Herstel is nauwelijks meer mogelijk buiten dat de afstanden tussen de spijlen te groot zijn en je er doorheen kan vallen. Het zal dus worden vervangen. Ach deze klus kan er ook nog wel bij. Veiligheid voor alles! 
- Mijn bezoek maakt de perkjes weer onkruidvrij. Laat de bloemetjes nu maar komen!


Tijdens een ritje door de omgeving zie ik bij thuiskomst dat er auto's voor het "huis boven" staan. Dit huis, aan de andere kant van het dorp, is waar mijn overgrootmoeder Alice Mottet ging wonen toen ze trouwde in de familie Tresy. Mijn overgrootvader was een wijnboer. Het huis heeft dan ook, buiten dat het waanzinnig groot is, mega grote kelders onder het huis welke onder het dorp doorlopen.

Zij heeft de grote klus om dit huis te redden van verder verval en er iets van te maken. Omdat ik haar niet echt ken is dit het moment om met de deur in huis te vallen. De hele familie is er zowaar. Ik maak (hernieuwde) kennis met iedereen. Wat een leuke middag! Ik bezoek met haar het hele huis (ik was sinds mijn 8ste niet meer boven geweest). Het dak was gedeeltelijk ingestort en nu totaal vervangen. De bovenste vloer is doorgerot op vele plekken waar het dak lekte. Maar verder lijkt het of de tijd heeft stilgestaan. Op de muren zit nog met hand geschilderde behang uit eind 19de eeuw? Echt prachtig! Maar waanzinnig vies.... 

Het was erg fijn om ze te leren kennen en hoog tijd om deze contacten weer wat strakker aan te gaan. Ik merkte dat haar vader (de neef van mijn moeder) het toch erg leuk vond om me weer te zien. Ze houden, net als alle anderen in het dorp, mijn bezigheden toch goed in de gaten. Ook al komen ze niet uit zichzelf kijken wordt er veel over gekletst. Hij vertelde me nog dat Françoise zo van haar huis hield en dat ze het vast fijn zou vinden hoe goed ik bezig ben met het restaureren. En hoe leuk hij het vond dat het appartementje van Tante Camille weer een bestemming heeft. Dat deed me deugd. 

Bij afscheid wens ik mijn nicht "Bonne Courage". Zoals de meeste voorbijgangers ook mij, al sinds 2010, wensen als ze me weer met emmertjes, schuurmachine,kwasten en ander apparatuur in de weer zien.

"Bonne Courage" heb ik ook nodig voor alle klusjes die ik in de planning heb met de verschillende aannemers. Dat is in Frankrijk nogal een uitdaging maar ik ben op de goede weg en dat helpt....

Hopelijk kan ik een volgende keer laten weten dat er iets is opgeschoten en afgerond.

Printemps?

Oh het begint al te kriebelen. Het is een dag mooi weer en mijn hoofd zit alweer in Passenans en denkt na over alle dingen die ik voor 2013 heb gepland. Of het allemaal gaat lukken? Ach met de Franse slag komen we er t.z.t. ook wel....

Afgelopen winter, na het sluiten van het huis, had ik genoeg te doen. Denken over hoe het allemaal zal verlopen met het uitgraven van de vloer in de Alambic en het daarna aanleggen van een nieuwe (gladde!) vloer met een isolatielaag en bescherming tegen opkruipend vocht uit de grond. De bouwvakkers verzekerden me dat alles volgens plan gaat verlopen. En na een telefoontje onlangs hebben we de datum vastgelegd. "Oui madame, on ferra tous dans ces trois jours". Eehumm oh? Nou ik moet het nog maar zien dat ze überhaupt aan de slag gaan op afgesproken tijd. Wie weet zit het eens mee?

verzameling flesjes, hier schoon en leeg en nu vol met olie.

Menig uurtje heb ik doorgebracht met het pellen van de noten die, zoals in het vorige blogje beschreven, werden geperst tot olie. Die olie heeft nu genoeg gerust en is al in een aantal flessen vergoten. Meeste flesjes hebben hun nieuwe bestemming bereikt. Maar er bleef genoeg over! Daarvan is al veel belandt in verschillende cakes en taarten. Zoals de verjaardagstaarten voor Clara. Het bakken alleen al is grote pret (en dat terwijl is geen enkel stukje heb geproefd!). Ik ben erachter dat de boter in de meeste recepten kan worden vervangen door olie en water. Verhouding 200 gram boter wordt dan 125 ml olie en 75 ml water (of melk). Goed mixen! De cakes lijken luchtiger en iets minder zoet en zwaar.

Verjaardagstaarten Clara

Ook werd ik nog verrast met twee opgeknapte kussens die we vonden in het huis tijdens het opruimen. Elk ander had deze allang weggedaan maar na een tripje door de wasmachine bleken ze nog in prima staat. Weggooien is echt niet mijn ding merk ik. Alles wat maar weer hergebruikt kan worden doe ik ook. Al blijkt soms dat opknappen duurder is dan gewoon iets nieuws kopen. Ina heeft er voor mij twee fantastische kussens van gemaakt. Als dank voor het verblijf in de zomer met de 4 kids. Nu nog op mijn bed in Amsterdam maar straks gaan die mee naar Passenans.

Kussen in vorm van een bloem door Ina gemaakt

De IKEA site (hierin moet ik toch mijn vader gelijk geven, but my place my rules!) al menig maal bezocht om na te denken hoe ik de kleine Alambic omtover straks in een keukentje. Het idee van de wasbak is vervangen door een veel kleiner wasbakje. Leuk natuurlijk een grote ouderwetse stenen wasbak maar die staat tot geen verhouding tot de rest. Een klein rond dingetje zal beter passen. Hou ik meer werkblad over om te koken. Wat een heerlijkheid zal dat zijn als ik eindelijk eens wat meer ruimte zal hebben dan nu thuis in Amsterdam. Gezien de vochtigheid in de Alambic (nieuwe keuken) is keukenkastjes niet echt handig. Denk dat ik mijn vriendjes eens heel erg lief moet aankijken en hopen dat ze me helpen met het aanleggen van een zelf te maken keuken met wat planken. Moet kunnen toch heren?(big big eyelashing)


Overige plannen voor 2013:
- Het laten maken van een eikenhouten trap tussen de alambic en het woongedeelte. In de schuur liggen zoveel stukjes (6cm dik) oude planken al decennia te verstoffen. Wat beter om hen een goede nieuwe start te geven en een trap van te laten maken. De meubelmaker verheugd zich er al op (gelukkig heb ik de offerte nog niet gezien, dus kan nog even zonder schrik van idee genieten)

- aanleggen keuken

- Overleggen wat de mogelijkheden zijn voor een douche in de Alambic erbij.

- Een eettafel en bankje uit het oude hout voor in de keuken.

- Het herstellen metalen hek bij de trap voor het huis.

Laat de Lente (Printemps) maar komen, ik ben er klaar voor!

Laat de lente maar komen!

Walnoten Feestje

Andreas' Kever met walnotenboom erachter in de tuin

Eindelijk is het dan zover, we gaan walnotenolie laten maken. Afgelopen winter heb ik menig avondje voor de tv doorgebracht met de grote IKEA tas vol noten, een doosje voor de schillen en een grote tas voor de gepelde noten. Met mijn paarse notenkraker in de aanslag. De oude noten van 2011 opgemaakt en vermengd met de versere noten van 2012 lukte het om een tas met ruim 10 kilo bij elkaar te pellen.

In Zoelen bij Mobipers had ik dan de gelegenheid gevonden om de olie te laten maken. Na wat mailtjes heen en weer was ik welkom om 25 januari te komen.

Helaas was ik de week ervoor vrij ziek en zag dan ook de datum met angst tegemoet. Stel je voor dat ik nog ziek was, dan moest ik nog langer wachten. Gelukkig ging het die vrijdag voor het eerst wat beter en werd ik vergezeld door Clara. Die had de hele week hard gewerkt acher haar ezel dus moest er ook nodig tussenuit.

Door een sneeuwvol landschap (goddank was al het sneeuw en ijsgeneuzel aan me voorbij gegaan) kwamen we dan aan in Zoelen op een oude boerderij, welke mooi was opgeknapt. De "notenboer"stond ons buiten al op te wachten.



Clara kijkt toe bij de notenpers

noten worden goed ingepakt

In de notenschuur, geheel ingericht met pers en al werden de noten eerst gewogen en daarna door een vermaler gedaan. Al deze kleine stukjes werden dan in een draaiende bak verwarmd. Na een aantal minuten begon het steeds lekkerder te ruiken. Zelfs ik met volle neus kon er wat vlagen van opsnuiven. In mijn beleving duurde het erg lang (maar was ook nog ziek) en na zeker een 15 minuutjes werden de noten in een grote bak met lappen afgedekt en onder de pers gezet. Omdat de pers opbouwt tot bijna 300 bar ging ook dit proces best langzaam. Gelukkig had Clara genoeg te kletsen met de notenboer waardoor ik in een wat afwezige modus kon rondlopen en wachten. 

Maar dan eindelijk is het zover en begint het tuitje te druppelen en steeds meer een regelmatige straal van lichtbruine olie te voorschijn te toveren. Daar kwam mijn eerste olie uit de pers! Joehoe! Bij de vraag wat ik er mee ging doen was het antwoord "weggeven aan vrienden" waarop hij me in volle verbazing aankeek en het duidelijk maar een raar idee vond gezien de kostprijs van alles. Maar ik verzekerde hem dat het weggeven aan hen was die mij zo waanzinnig goed hebben geholpen afgelopen jaren met klussen in Frankrijk voor mij goed was. De rest zou ik verkopen wat hem al een stuk opgeluchter deed kijken. Bij vertrek kregen we van de (noten)boerin nog een blaadje met recepten mee.

 

Uiteindelijk bleef er van een halve IKEA tas vol noten een klein 5 liter kartonnen vacuvin doos over met olie. Deze moet nog twee weken bezinken en dan kan het worden afgegoten in flesjes. Wetende wat het me allemaal aan moeite tijd etc heeft gekost om de noten te rapen, naar NL te brengen, hier in huis te drogen,te pellen etc denk ik Ït better be good"!....

Ik heb nog een volle tas over van noten die nu ook nog allemaal worden gepeld in de hoop dat die ook tot olie zullen worden geperst in een later tijdstip, maar gestaag gestaag......

Het was een leuke belevenis om dit te mogen zien en ik heb naast het bakken van cakejes, taarten en koekjes dus nu ook olie van de walnoten van "Les Filles Tresy" op het menu staan.

Dit jaar (2013) is het plan om al op voorhand met de noten wat te doen en ze onrijp te plukken op 24 juni om er notenlikeur van te maken. De verschillende recepten liggen al klaar dus het is nog even een keuze wat en hoe we dat gaan doen. Ook dit moet nog een tijd liggen (langer dan de olie) en zal dan tegen Kerst klaar zijn.

Kortom iets om naar uit te kijken.......