maandag 25 december 2017

De Wenteltrap

De Wenteltrap.

Gietijzer hekwerk voor de volgende trap maar dan van beuken
Het is nogal een lang verhaal aan het worden maar het is zowaar gelukt. Al jaren heb ik een wenteltrap in onderdelen in Frankrijk liggen. Loodzwaar en steeds moest die weer verschoven worden van plek naar plek. Het was mijn eerste aanschaf voor mijn huis. Mijn vader had toen, al zuchtend en vooral vol twijfel, mij toestemming gegeven om het appartementje op te knappen naast ons huis. In de hoop dat ik dan me rustig hield, een plek had en ophield met zeuren over het huis zelf. Hoe anders is het uiteindelijk gelopen 7 jaar later.
Geen van ons had kunnen bedenken dat ik alles zou opgeven en of all places hier de boel zou renoveren. Het appartementje is af ( kleine afwerkingdingetjes nog) maar de trap kwam er nooit te staan. Daarvoor in de plaats kwam een op maat ontworpen beuken steile trap met balustrade voor de mezzine waarboven een slaapkamer kwam. Destijds gemaakt door de lokale meubelmaker. Iets wat ik nu niet meer zou doen gezien de riante prijs maar destijds was het zeker een mooie aanschaf. Wel blijkt dat mijn poesbeest niet van de trap afkan. Omhoog gaat prima, maar elke keer als ik haar naar beneden hoor komen/ zie gaan duikelt ze halverwege ervanaf en komt mauwend neer op de grond. Iets wat ik natuurlijk niet had kunnen voorzien.  

Nu ging het er dan eindelijk van komen. Met hulp van een ( nederlandse) aannemer gingen we de klus klaren. Deze trap komt nu in de Grange. En net dan kwamen ook de Pater Familias en Zuslief op bezoek paar dagen. Waanzin natuurlijk om in de kou te komen, maar dat is dan wel ook typisch Elias. Zeg nee doen ze het toch. Maar dat is weer een ander verhaal.

Wat was er nou ook alweer met de trap aan de hand. Deze had ik reeds in 2009 in Amsterdam uit een slooppand gekocht. In de Marnixstraat vlakbij waar ik woon zag ik een aannemer bezig in het pand. Het werd van binnen geheel gestript om daarna met het naburig pand tot een aantal appartementen te worden omgebouwd. Mijn nieuwsgierigheid won aangezien in een piano tussen het bouwafval zag staan. Niet dat ik überhaupt piano kan spelen maar vond het een mooi aanblik. Al pratende met de aannemer kreeg ik een kleine rondleiding en boven waren ze bezig met de laatste hand te leggen aan het slopen van een prachtige oude victoriaanse trap aan een vide. Ik was verliefd. Vroeg aan de beste man wat ze gingen doen met de trap. De eigenaresse wilde die verkopen op Marktplaats en hij had de foto's al doorgestuurd naar haar. Hij gaf me haar nummer en thuis belde ik haar gelijk op. Ja het stond al op MP ik kon een bod doen. 


Maar als ik het de volgende dag kon halen was ik de eerste op de lijst. Ik bood haar vraagprijs en kreeg de volgende ochtend de bevestiging, met de garantie dat ik het die dag kwam halen. En daar stond ik dan met mijn Berlingootje voor het pand. Maar ik was niet de enige er was nog een stel aanwezig die het geheel ook graag wilden hebben, ter plaatse boden ze fors meer en ik zag het me zo ontglippen. Gelukkig vond de aannemer mij toch aardiger (hoop ik) en ook zelf zei ik dat ik  reeds met de eigenaresse een deal had. En nog boden ze meer samen met het hekwerk. De aannemer begon zich wel bezwaard te voelen. Maar ik hield voet bij stuk. Na overleg met de eigenaresse betaalde ik uiteindelijk 100 euro meer en kreeg het gehele hekwerk ook mee als ik het maar gelijk meenam. Dat was geen probleem ik stond tenslotte al voor de deur met de wagen. Het stel was zwaar teleurgesteld en heeft me na het inladen nog gevraagd of ik het niet alsnog aan hen wilde verkopen en naar huis brengen. Wat natuurlijk een goed aanbod was en snel verdient maar ik had mijn zinnen al op de trap zelf gezet. Dus bedankte ik beleefd en reed naar huis. De autoklep stond wel een beetje open en dat in Amsterdam. Grote kans dat de volgende dag de auto leeg was maar de Goden waren me goed gezind voor een keer. Volgende dag reed ik naar Frankrijk, wat een kou de sneeuw lag nog centimeters dik wit in het landschap. Eenmaal aangekomen en uitgeladen in de Grange bleek dat de electra niet werkte. Voor mij te koud om in een ijskoud huis te slapen als ik niet eens een kruik kon verwarmen dus besloot ik maar om weer terug te rijden naar Nederland. Al met al was ik binnen 20 uur op en neer naar Frankrijk gereden. 

Maar de trap werd niet dat jaar geplaatst ook niet het jaar erop. Uiteindelijk kwam er een ander trap op de plek waar ik hoopte destijds de wenteltrap te plaatsen. Wat nu? Waar kan die staan? Dus verstofte het arme ding in de Grange waar hij keer op keer werd verschoven om plaats te maken. Vorig jaar besloot ik dat ik het misschien dan toch maar moest verkopen. Tot ik ineens zag waar die moest komen. Natuurlijk! Als verbinding tussen de Grange en het huis. Ook goed voor poesbeest dan kon ze zonder kattenluik naar binnen. want ze kon buitenom onder de deur kruipen. Maar nu moest het nog worden gerealiseerd. Hoe? Dat was het volgende probleem, dus bleef het weer liggen. Tot nu dus. Ineens kwam ik via via in contact met een nederlandse aannemer. Die wilde me wel helpen. Uiteindelijk tegen een riant dagloon. Met de afspraak dat het echt niet meer dan 2 dagen zou duren maar dat kon hij zich al niet voorstellen. Natuurlijk werden het 2 dagen en nog was het niet af. Het staat maar dat is al heel wat. Woonde niet bepaald om de hoek maar moest toevallig naar Zwitserland dat weekend dus kon aansluitend op de terugweg wel langskomen. Na de zakelijke kant te hebben besproken kwamen we tot een overeenkomst. Nou dat moest het maar worden dan. 

Bovenste tree op de eikenhouten vloer, nog vast te zetten
Zelf wilde ik dat hij zijn tijd optimaal zou benutten dus probeerde ik zoveel mogelijk zelf in te leven hoe en wat er moest gebeuren. Als eerst de schoonmaak van de onderdelen. Hups een sopje eroverheen. Klaar. Maar hoe moesten de treden toch überhaupt in elkaar worden gezet. De verkoper destijds had me, aangezien ik de  trap niet in zijn geheel had gezien,verzekerd dat het een rechtsdraaiende trap was. Ik had een uitgangspunt. Met een stok probeerde ik het uit. Maar het leek maar niet te passen. Weer anders en weer anders. Ook dat leek niet logisch. Tot ik het wel kreeg maar dat zag er vreemd uit? Rondje eromheen , kopje thee en ineens zag ik het. Omgekeerd leek het een stuk logischer. Ja hoor het is een linksdraaiende trap. Boel onderste boven en het past en leek goed. Nou hoe je weer uren zoet kan zijn!  Ik zat nog met de hoogte en de aansluiting in mijn hoofd. Er was genoeg ruimte op de vloer van het platform waar die aan vast zou komen. Een houten vlonder erop zou mij het beste uitkomen. Misschien wel uit de oude stukken eiken hout die over waren van het destijds maken van de traptredes van de keukentrap in het appartement. Samen met hem zouden we wel tot een oplossing komen.Het werd uiteindelijk een echt zware klus die ik zelf nooit had kunnen doen. Vooral omdat me de kracht ontbreekt maar vooral het juiste apparatuur. Dus was het fijn dat hij er was. Enige eigenwijsheid was hem zeker niet vreemd en hij wilde steeds te snel iets doen zonder er goed over te hebben nagedacht. Wat bij mij af en toe voor de nodige irritatie zorgde maar ook hier is het uiteindelijk goed gekomen. Persoonlijk had ik meer vakmanschap verwacht voor zo een prijs. Een leermomentje dus.
Trap van boven gezien, inderdaad wenteltrap

Maar het staat en het zal uiteindelijk een prachtige entree worden om van Grange naar de kamers te kunnen. Het geeft ook veel zin om de rest van de Grange aan te pakken en in te richten. Dus mijn TO DO lijst voor 2018 is weer uitgebreid. De trap zal nog wel beter vastgezet moeten worden. Onder een betonnen voetje gieten en boven vast zetten met bouten van de trede op de oude eikenhouten vloer. Dat is nog een uitdaging. Mijn klopboor heeft het niet gehaald en brak 2 maal een boortje erop. De bouten liggen daarom klaar naast de trede om volgend jaar met beter mankracht te bevestigen. Ook nog een klein stukje vloer die moet worden vastgezet aan de reeds gelegde vloer.  De ornamenten moeten ook worden vastgezet en dan is het wel goed. 


schone witte muur naar de koeienstal
De muur van de Grange heb ik gelijk maar ontdaan van jaren spinnenwebben en vuil en in wit geschilderd. Wat dingen op de zolder en tussen de rommel gevonden  als decoratie neer gezet. Van vrienden had ik 2 prachtige zware koperen lampen gekregen waar ik nog geen bestemming voor had. Nu wel, ze komen in de Grange. Als we daar het electra weer aan de praat krijgen. Een laatste stukje electra uit 1910's. Was dus niet erg handig om daar met een verlengdoosje de bouwlamp, het lasapparaat en de opladers op te zetten. Dat gaf natuurlijk kortsluiting. 

Het poesbeest vind het heerlijk om op de trap heen en weer te rennen.

donderdag 30 november 2017

Wat gebeurt er toch in Frankrijk, het is zo stil....

Het is al bijna eind 2017 en het was erg stil op de blogspot. Maar het was in de tussentijd mega druk in Maison Les Filles Tresy. Maar was is er dan allemaal gebeurt?

In 2015 werd ik ziek en het heeft even geduurd voor ik alles wat gaande was kon afronden, afstoten en afsluiten. Maar daardoor kreeg ik ineens veel tijd om me het het concept Maison Les Filles Tresy bezig te houden. Beetje noodgedwongen maar linksom of rechtsom het komt altijd wel ergens uit. Zo ook nu.

In 2016 vertrok ik af en aan naar Frankrijk om de verbouwingen die we reeds waren begonnen in goede banen te leiden om in juni dan voor een sabbatical paar maanden naar Passenans te kunnen gaan. Het doel was voornamelijk daar uit te rusten maar op zijn Elias is dat dan het laatste wat gebeurt. Voor ik het wist zat ik vol in de verbouwing!

woonkamer tijdens een Table d'Hotes
Het begon met de woonkamer. Behang eraf en alles tegen schimmel behandelen. Ja dan ook maar de deuren en al het houtwerk weer netjes verven. De Pater Familias wilde dat de kachels eruit gingen dus werden die gesloopt en afgevoerd. Ineens was het een wereld van verschil. Laten we dan nog meer houtwerk schuren, lakken en mooi maken. En zo werd stapje voor stapje alle het oude afbladerende en vergeelde verf verwijderd en het hout gerepareerd, het hang en sluitwerk in ere hersteld. Bezoek kwam af en aan en werd het ook meer en meer duidelijk dat de logeerkamers  een grote opfrisbeurt nodig hadden. Zo gezegd zo gedaan. Met allerlei spullen in de loop der tijd verzameld, gerepareerd werd alles opnieuw ingericht. Bedden voorzien van nieuwe matrassen en beddengoed.

 
Slaapkamer Chambre de la tante Camille

Maar dan is het ook wel fijn dat er tenminste 1 goed werkzame badkamer komt.  Er was een douche, er was een toilet en er was een wastafel. Dus wat was nou het probleem. De Pater Familias zag er geen heil in.  Maar ik kon mijn gasten echt niet meer in deze stinkende badkamer zich laten wassen. Dus begon ik met beetje voorzichtig te kijken wat nodig was. Helaas was repareren echt geen optie. De leidingen was een en al plak en knipwerk van koper, de afvoeren lekten op alle aansluitingen. De douche rotte letterlijk door de vloer. Uiteindelijk de moed bijeengeraapt en de boel helemaal afgebroken. Letterlijk! Alles eruit, alles wat kapot was naar de dechetterie en alles wat bruikbaar was opgeslagen. De muur eruit en alles opgebouwd naar 2 aparte delen ; badkamer en toiletruimte. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost maar met hulp van de loodgieter en de electricien en tegelzetter kwam het dan na weken af. Alles werkt naar behoren (nou bijna alles). Zoveel mogelijk zaken uit het huis gerecycled, opgeknapt en weer hergebruikt. 
Badkamer beneden met Vogeltjes


Oude electra uit begin jaren 30 of zelfs eerder.
Om de boel warm te houden in het huis sloot ik daar een mooie Jotul F3 aan op de oude schoorsteen in afwachting hoe het nou met de rest van de verwarming aan te pakken. De energie-vretende draagbare elektrische kachels wilde ik onder geen beding gebruiken. Dus liep ik in huis met fleece, muts en sjaal. Had een heerlijk warm bed met 2 kruiken waar ik wel met muts en warme sokken ging slapen. s Ochtends eruit werd steeds lastiger en moeilijker.  De sabbatical was voorbij, mijn baan rondde ik daarna af en ik ging op zoek naar werk. Gedeprimeerd kwam ik de winter door om uiteindelijk in maar te besluiten dat ik dit helemaal niet wilde. Ik was zat van de standaard ongemotiveerde afwijzingen die als een soort van automatische reply in mijn mailbox belandde. Waarom deed ik dit? Ik besloot terug te gaan naar het Franse. Daar onder mijn notenboom besloot ik met de rest van mijn spaargeld zoveel mogelijk nog aan te pakken. Er kwam een nieuwe keuken, het electra uit 1900's werd vervangen door "au norme" en belangrijker veilig electra. De aantal keren dat ik mezelf onder stroom zette waren nu hopelijk voorgoed voorbij. 

Ik legde, ook hier weer met bloed, zweet en tranen de achtertuin aan met een moestuin. Dat laatste met de hulp van de Albert Heijn. Meerdere vriendinnen gaven mij ladingen van de kleine moestuintjes waarvan we de hele zomer goed hebben gesnoept. De tomaten bleven tot ver in November maar komen. De cavalo nero siert de tuin en is speelterrein voor de poes. Want ja ineens werd ik in september verrast met een verlaat extra verjaardagscadeau; een babypoesje. Wat moest ik daar nu mee? Maar we hebben een innige vriendschap vanaf dag 1 gesloten en poesbeest volgt me overal. Toch best leuk.
Courby Bouly Elias, le chat

De bovenverdieping werd in de zomer steeds meer gebruikt aangezien vrienden met kinderen kwamen. Hoe leuk was het dat ze in de oude antieke opgeknapte bedden  konden slapen. Want daar had ik overal nieuwe matrassen voor besteld. Onze eigen oude kinderkamer werd op verzoek van mijn zusje in geel geverfd. Maar voordat dat kon moest alle behang eraf. Er zat schimmel onder. Laag op laag werd eraf gekrabd. Het was een ware hel. Daarmee ook hetzelfde voor het plafond. De moed zonk me vele malen in de schoenen. Maar nu einde van de herfst is het meeste wel klaar. Ik kreeg gelukkig een weekend lang hulp van de "mannen'. Vriendin stuurde manlief en zwager om mij even te helpen. Aan hen de eer van de klus van het plafond.Alleen was me dat niet gelukt. Aan mij dan de taak om de trapgedeelte op te knappen. In 2016 had ik reeds de muren voor zover ik erbij kon behangen met renovatiebehang. Om het afbladeren te stoppen maar dit was niet de oplossing. Ik vond een prachtig behangetje waar ik gelijk van onder de indruk was. Ja dit was het! Dus in een week lukt het me alles te behangen, te verven en de oude etagieres weer te voorzien van planken. Persoonlijk vind ik het geweldig. Ook hier werden de donkerbruine deuren gewassen, geschuurd en weer in het wit gelakt. 

Nu kon toch ook niet de 2de badkamer achterblijven? Dus ook daar kwam een kleine metamorfose. De 1ste badkamer was voorzien van vogeltjes behang, maar wat moest er dan komen in de 2de. Uiteindelijk, ook weer per toeval vond ik behang met bamboe-print. Dit behoefte enige uitleg. De tuin waarop de badkamer uitkeek was tot dit jaar een ware jungle van sterk overwoekerend bamboe. Ooit eens geplant door de Pater Familias. Dat heb ik de afgelopen jaren weten terug te dringen. Mede door de stroom van klachten van de buren en de omgeving. Nu is het een mooie klein overzichtelijk bosje en probeer ik de uitloop in gareel te houden. Of dat gaat lukken is een ander verhaal. Het grapje is dan dat als "iemand" klaagt over het verwijderen van de bamboe die dan zijn hart kan ophalen in de badkamer. En het breekt een beetje dat saaie strakke witte (schone!) tegelwerk en sanitair. Het bad is vervangen (en bleek gelijk dag 1 al beschadigd), de toilet werd een makkelijk te onderhouden "hangsysteem" waar ook bij het uitpakken van de wc-pot deze flink beschadigd bleek te zijn. Maar alle euvels zijn verholpen en er kan weer heerlijk gedoucht en gebadderd worden. 
Woonkamer

De volgende klussen in de start blokken zijn het plaatsen van een op maat te maken Marquis en de houtkachel. Marquis: een glazen en metalen afdak over de beide voordeuren heen. Het regent tot nu toe steeds naar binnen en dan houden we het hopelijk een stuk droger. De Houtkachels zijn na veel moeite en het eindelijk vinden van iemand die zowaar naar me luistert en erachter komt dat mijn aanname correct is te plaatsen "au norme" zodat de verzekering dit accepteert en we veilig met certificaat kunnen stoken. Voorheen was op de schoorsteen een broodoven, een houtfornuis en 3 kacheltjes aangesloten dus ik was verbijsterd dat het niet mogelijk was meer dan 1 weer aan te sluiten. Uiteindelijk is er iemand die weet waar hij het over heeft,  die de oude bouw van deze huizen kent en (hopelijk?) ook een vakman is. De nieuwe Godin staat in de schuur te wachten. De Jotul brandt voorlopig nog even op de oude wijze door tot deze in het voorjaar voorzien zal worden van een "tubage". 
Keuken met kachel


Dan zijn de grote klussen klaar en is het tijd om te beginnen aan het openstellen van het huis aan gasten. Met veel liefde is er de laatste jaren gewerkt aan het huis. Zowel ik als het huis hebben samen een mooie weg afgelegd. Ontdekkingen van wat er verborgen zit achter vogelpoep, stof en viezigheid hebben we samen van de oude kapotte spullen weer een nieuwe bestemming kunnen geven elders. Zo ook met mij, ik ga straks gastvrouw worden in Maison Les Filles Tresy en zal met plezier jullie ontvangen en wegwijs maken in haar geschiedenis. Tot in 2018!