woensdag 8 oktober 2014

Zomers herfstweekend: Bezoek in oktober

Stokroos omgevallen voor het huis
Het werd weer tijd om af te dalen naar het Franse platteland. Om zo veel mogelijk te kunnen profiteren van het waanzinnig mooie weer welke was voorspeld besloot ik om na het werk op woensdag paar uurtjes te slapen en dan in de late avond en nacht te rijden. Wat een goede keuze! Nou ja in het donker en op het supermooie nieuwe aangelegde 4- baansweg niet te hebben gezien dat de snelheid van 130 naar 110 was aangepast na dan. Oeps werd dus in het pikkedonker geflitst met zo een waanzinnige spot op mijn auto dat ik dacht dat ik door de galaxy vloog en in een lichtflits naar een andere universum werd gezogen. Duidelijk te veel afleveringen van FRINGE op netflix gekeken de laatste weken.

Pot thee eerste levensbehoefte bij klussen
Al met al was ik om 05:30 veilig aangekomen en na paar uur slaap verwisselde ik mijn pyjama voor shorts en een topje. Het was ruim 24 graden en de zon straalde gewoon. Wat een ervaring om zo heerlijk op blote voeten, in shorts, in oktober noten te kunnen rapen. Was even de slang van de vorige keer vergeten maar gelukkig met het lawaai die ik maakte ook niet een familielid tegengekomen van deze.

De finish touch van de dakdekker kon ik helaas niet controleren. Meneertje had blijkbaar geen tijd om langs te komen. Des te groter mijn verbazing dat een buurman me later vertelde dat hij de hele avond bij hem thuis was geweest. Tsja, ligt het dan toch echt aan mijn frans (*%#$$@@!!)? Aangezien het daar al ruim 3 weken niet heeft geregend kon ik ook niet zeker weten of het niet meer lekte. "Gelukkig" regende het de laatste nacht ruim 1 uur erg hard en lekten de ramen niet en langs de schoorsteen leek het ook droog te blijven. Zou het dan toch echt zijn opgelost? 

" Don't leave me hanging! "
De walnoten waren al door de dorpsgenoten geraapt en doordat er zo weinig wind was bleven de overige rijpe hangen. Je voelde ze bijna tegen je roepen " Ja ik ben er klaar voor, ik hang nog aan een paar draadjes maar ik val zo , ja ik ga echt zo vallen! Ik heb nog een klein klein zuchtje wind nodig voor het laatste valletje op de grond". Al met al raap ik ongeveer net zoveel noten als ik nog over heb van 2 jaar geleden. De grote oogst die nog hangt zal met de storm die net na mijn vertrek zondagmiddag losbarstte naar beneden vallen.

gebeitste balustrade
De trap en de balustrade waren helemaal af. Op aanraden van mijn omgeving beitste ik het trappehart en de balustrade in donker eiken. Ik wist gelijk al dat het niets was. Maar ik zette door want volgens de "kenners" was dat echt beter. Na 2 dagen was ik nog niet overtuigd,beter gezegd, ik haatte het gewoon. Dus nog eens schuren en in een laagje lichtroze geverfd. Zo was ik in de gelegenheid om de groeven te dichten met houtvuller, de kieren op te vullen en meer harmonie te brengen in al die nerven die alle kanten leken op te gaan. De basis is gelegd en in een volgende trip zal ik er een nieuwe laklaag overheen moeten doen om het netjes te krijgen. De treden zelf zet ik in de hardwax/olie. Wow dat was zeker een goede keus. 


Mijn eerste maaltijd!
De elektricien komt vrijdagmiddag langs en sluit mijn oven en inductieplaat aan. Zelf zet ik de wasbak in het aanrecht en sluit de kraan aan op de waterleiding. Gelukkig hadden Terence en Bennie de voorbereidingen zo goed gedaan dat ik (eerst water afsluiten) de dopjes eraf kon halen en de leidingen van de kraan zo erop kon schroeven. De afvoer is even "amateuristisch" gemaakt maar het werkt.Joepie! Ik ben operationeel. Om het te vieren ren ik nog even naar de slager om een stukje vlees voor het avondeten. In de winkel staart iedereen me aan. Zou het komen door de verf die overal in mijn haar en gezicht zit? Nee dus, ik blijk (weer eens!) vergeten te zijn mijn schoenen aan te trekken. Zucht...
Perentaart, met peren uit de tuin

MAAR ik heb, met enige moeite, mijn eerste maaltje gemaakt in mijn nieuwe keuken op inductie in mijn nieuwe pannen. Lekker! EN ik heb gelijk ook de oven getest door een heerlijke perentaart te bakken met abrikozen (uit de tuin).... Yummie yummie.

De kachel brandde ook heerlijk met het "afval" van de eikentrap. De timmerman heeft een groot gedeelte van het restant voor me verzaagd in kleine stukjes die prima branden. De over gebleven planken zal ik moeten sorteren wat wel in de kachel mag en wat nog voor iets anders kan worden gebruikt.
Zithoekje rond de kachel

Uit de Grange versleep ik de tweede leren fauteuil en geef deze een grondige schoonmaakbeurt. Nu heb ik een heerlijk hoekje voor 2. Uit de keuken haal ik de oude kleine tafel die ik een aantal jaren geleden eens had "opgeknapt", tot grote ergernis van mijn vader. Die kreeg een rolberoerte dat ik moedwillig een "antieke 18de eeuwse" tafel had vernageld. Helaas verschillen wij nogal van mening. Oud is volgens mij namelijk echt niet altijd antiek of kostbaar. Het blauwe blad krijgt nu een lichtroze kleur om beter te passen bij de rest van de eetkeuken. Tada! Nu ook een eethoekje voor 2. Het appartementje krijgt vorm.

Antieke 18eeuwse tafel (kuch!)
De volgende uitdaging is waar en wat komt er in de keuken. Ik heb alleen maar een aanrecht, geen kastjes, geen plankjes. Ik moet een systeem vinden waar ik mijn keukengerei, apparatuur en servies/bestek etc. kan bergen. Het liefst wil ik alles in zicht zodat ik het kan vinden. Ook wel handig voor logees. Maar alles op zijn tijd er is nog genoeg tijd. Je moet eerst altijd even de ruimte je eigen maken. Dan voel je vanzelf wel waar alles moet komen te staan. En mijn kennende het weer net zo hard veranderen.

Mijn verblijf werd verder gevuld met bezoekjes aan oude dametjes, familie en gekletst met hen die voorbij liepen. De groenvoorziener van het dorp, die zijn hamer en doosje spijkers in mijn tuin was vergeten. Hij had voor mij een mooie afscheiding gemaakt tussen de tuin en openbare tuin. De koeien van Berend kunnen nu niet meer de tuin in. 

Nieuwe "cloiture" (afscheiding) in de tuin
De Parijse overbuurvrouw die nu eindelijk haar kans schoon zag om het huis van onder tot boven te bezoeken toen ze ineens halverwege de deur stond met de mededeling hoe fantastisch ik toch had gewerkt de afgelopen jaren en dat ze het heel graag "even" wilde zien. Madame Bigueur, mijn alweer 96-jarige vriendinnetje, wie ik al schreeuwend (beetje doof) op de hoogte bracht van wat ik had gedaan. Mochten haar buren het nog niet hebben gezien weten ze het nu.

Het was echt een heerlijk weekend! Elke keer verbaas ik me weer hoe ik daar tot "rust" kom ondanks dat ik bijna non-stop aan het klussen ben. 's Ochtends sta ik veelal om 08:00 al stuiterend naast mijn bed, ik slaap ' s nachts veelal goed en diep terwijl hier in Amsterdam slapeloosheid eerder regel dan uitzondering is en ik een door de weekse dag om 08:00 nog k.o lig omdat ik zo slecht heb geslapen.

Upcyclen van toiletdeur?
November zal ik weer gaan. De herfst zal dan zeker al zijn intrede hebben gedaan. Tijd voor het stoken van drank, lekker bij de kachel en lekker koken. Oh ja en natuurlijk nog de 1001 klusjes waar ik nog niet aan toe kwam of nog niet af zijn doen. Ik had ineens het idee om de oude toiletdeur te schuren, schilderen en te gebruiken als een ophangrek. En zo dringen er nog meer en meer ideeën zich in mijn hoofd om mijn aandacht en tijd. Ik heb er meer en meer vertrouwen in dat het appartementje nu echt vorm gaat krijgen. Dit bezoekje ben ik nauwelijks in het grote huis geweest. Ik had immers bijna alles daar waar ik zat. 

"La Petite Chambre de la Tante Camille" is dan toch echt weer in ere hersteld. Ben benieuwd wat ze van alle toestanden zou hebben gevonden die ik heb moeten verduren tijdens deze verbouwing. Ik hoop ergens een foto van haar te vinden die dan een mooi plekje zal krijgen in haar vroegere appartementje. Ik denk dat ze dat wel zou kunnen waarderen.