Notenwijn (Vin de noix) of Notenlikeur (Nocino)

Het is weer tijd voor een tripje naar Frankrijk. Een weekje beetje chillen en verbouwen. En natuurlijk het maken van de notenwijn/likeur.

Het weer is prima bij aankomst (werd tijd!) en de zomer lijkt de hele week heerlijk ons te vergezellen in onze bezigheden. Maar de zomer zou geen zomer zijn, en de Jura niet de Jura als er niet een dag een gigantische regenbui zou vallen.

De noten, net als de rest van de vruchten komen dit jaar vrij laat op gang. Dus geen probleem dat in de eerste week van juli de groene bolsters worden geplukt ipv de aangegeven 24 juni.

Tijdens het klussen spot ik een oudere man in de tuin die op zijn gemakje de notenbomen inspecteert en af en toe een nootje lijkt te plukken van de boom om zijn emmertje te vullen. Hmm dat is toch een beetje raar. Natuurlijk wordt de tuin regelmatig geleegd tijdens onze afwezigheid en er is uiteindelijk genoeg. Maar het is toch wel zo beleefd dat ALS we er zijn iemand even aan de deur dag komt zeggen en VRAGEN of ze een paar nootjes, peren, appels of kersen mogen plukken. Helemaal ALS je zelf gewoon in de tuin rondloopt.

Noten overdwars in 4 stukjes gesneden.

 Dus ja dit gedrag riep toch enige bezittersdrang in mij op. Ongewapend, want ja in deze streken liggen de jachtgeweren naast de deur, liep ik de tuin verder in, al roepende "Bonjour! Vous faites quoi dans MON jardin" Met de nadruk natuurlijk op "MON". Geen enkele reactie. Ach de man is natuurlijk al een dagje ouder dus geven we hem de voordeel van de twijfel. Tot 3x toe herhaal ik mijn groet en vraag tot ik neus aan neus sta. Ah eindelijk krijg ik aandacht, wel een beetje van een verschrikte meneer. Waarschijnlijk lag het aan mijn prachtige Amsterdamse accent in mijn frans dat hij even moest nadenken wat te doen. Hij antwoordde dat hij een paar nootjes van de grond aan het rapen was. Lijkt me niet geheel correct aangezien hij ze toch echt bijna van de boom moest rukken en een snoeischaartje gebruikte. Mijn blik was waarschijnlijk van dusdanige indruk dat hij niet zo goed wist wat hij nu met mij aanmoest. Rennen? Ik zou hem zo inhalen. Blijven? Beste optie maar wat zou die "rare" dame doen. Ik vroeg hem beleefd wat hij van plan was met de noten te gaan doen. Natuurlijk had ik allang door dat dit mijn lokale bron zou zijn voor het maken van lokale notenwijn. Die kans zou ik niet aan mij voorbij laten gaan. Natuurlijk kon ik ook gewoon even het dorp door en mijn "tante" om advies vragen maar ik was te lui om te lopen. De brave man biechtte me op dat hij notenwijn ging maken. Ah het ijs was gebroken toen ik hem stralend glimlachend liet weten wat een goed plan dat was en dat ik dat zelf nou ook net van plan was om te gaan doen met MIJN noten. Helaas (of juist gelukkig)  is ook hier het sarcasme niet overgekomen en de brave man en ik hadden een geanimeerd gesprek over hoe en wat te doen met het maken van notenwijn.  Ik heb hem grondig ondervraagd. Al met al liep hij gelukkig en ongehavend met een emmertje vol noten naar zijn huis. Mij achterlatend met de belofte dat hij snel langs zou komen met een recept en een flesje notenwijn om te proeven. Daarbij vertellende dat hij al JAAAAREN dit deed (en zo te zien al jaren met MIJN noten). Ach het is goed besteed moet je maar denken.

Suiker en kruiden toevoegen en roeren maar!

De volgende dag werd ik aangenaam verrast met een recept en een briefje waarin hij zich excuseert voor het oprapen van een "paar" nootjes en een fles ter compensatie met de hoop dat ik ervan geniet. Mocht er zijnerzijds enige sarcasme inzitten is die totaal aan mij voorbij gegaan. De notenwijn werd dezelfde avond geheel opgedronken met een frans kaasje ter gezelschap.

Nu was het dus mijn beurt om te beginnen met het maken van mijn eigen notenwijn. Als gewoonlijk kan ik me niet houden aan een recept en is enig inzicht altijd aanwezig en enige fantasie en toevoegingen. De basis hield ik hetzelfde. Er zijn tenslotte zoveel verschillende recepten die allemaal we een soort van gelijke basis hebben. Die heb ik dan gevolgd.

De gebruikte kruiden en smaakversterkers

 In plaats van pure alcohol heb ik 2 flessen vodka gebruikt en een restant van een fles" Drachterse Beerenburger" die al jaren in de kast stond. Toch nog een Friese roots erin.
Als kruiden gebruik ik
- kruidnagels
- kardemonzaadjes
- steranijs
- kaneelstokjes
- en een takje lavendel.

In de weckpotten van de moeder van Bennie wordt alles gemengd. Dit zal dan minimaal twee maanden moeten "werken". Daarna gezeefd worden en in flessen gedaan. Doe je het zo dan krijg je dus een walnotendistilaat of zoals gezegd in Italie een "Nocino". Een drankje voor na het eten, een digestief. Maar ik wil er juist ook notenwijn (Vin de Noix) van maken. Nu is het recept redelijk gelijk. Na de aantal maanden rust kan je dus of
- zeven en in flessen gieten, kurk erop en laten rusten tot minimaal Kerst.
- zeven, dan in een grote pan de wijn mengen (1 portie likeur voor ca. 5 liter wijn) en deze goed mengen, eventueel op smaak brengen met suikerwater en dan afgieten in flessen en kruk erop. Ook hier laten rusten tot minimaal de kerst. De wijn is heel goed houdbaar voor enkele jaren en komt de smaak zeker ten goede.

Alles in een weckpotje, verschillende soorten gemengd.

Na 2 dagen werd het mengsel gifgroen in de potten en ik maakte me een beetje zorgen. Gelukkig kwam in bij het brood halen mijn oom tegen en vroeg hem nog even om advies. Als gepensioneerde wijnboer die ook drank stookte en al generaties lang een wijngaard heeft gehad zou hij mijn zorgen wel weg kunnen nemen hoopte ik. Zowaar! Hij verzekerde me dat ik niet verkeerd had gedaan, het mengsel na een tijdje donkerbruin zou worden. En ik mijn eigen recept maar moest vinden. Door meerdere keren te doen zou ik al doende leren wat en hoeveel ik moet toevoegen.

Over een aantal maanden weten we meer. In de tussentijd staan de weckpotten bij mij in Amsterdam en worden ze dagelijks even geschud. De kleur begint inderdaad meer bruinig te worden dan het gifgroen van de eerste dag.