De Wenteltrap

De Wenteltrap.

Gietijzer hekwerk voor de volgende trap maar dan van beuken

Het is nogal een lang verhaal aan het worden maar het is zowaar gelukt. Al jaren heb ik een wenteltrap in onderdelen in Frankrijk liggen. Loodzwaar en steeds moest die weer verschoven worden van plek naar plek. Het was mijn eerste aanschaf voor mijn huis. Mijn vader had toen, al zuchtend en vooral vol twijfel, mij toestemming gegeven om het appartementje op te knappen naast ons huis. In de hoop dat ik dan me rustig hield, een plek had en ophield met zeuren over het huis zelf. Hoe anders is het uiteindelijk gelopen 7 jaar later.

Geen van ons had kunnen bedenken dat ik alles zou opgeven en of all places hier de boel zou renoveren. Het appartementje is af ( kleine afwerkingdingetjes nog) maar de trap kwam er nooit te staan. Daarvoor in de plaats kwam een op maat ontworpen beuken steile trap met balustrade voor de mezzine waarboven een slaapkamer kwam. Destijds gemaakt door de lokale meubelmaker. Iets wat ik nu niet meer zou doen gezien de riante prijs maar destijds was het zeker een mooie aanschaf. Wel blijkt dat mijn poesbeest niet van de trap afkan. Omhoog gaat prima, maar elke keer als ik haar naar beneden hoor komen/ zie gaan duikelt ze halverwege ervanaf en komt mauwend neer op de grond. Iets wat ik natuurlijk niet had kunnen voorzien.  

Nu ging het er dan eindelijk van komen. Met hulp van een ( nederlandse) aannemer gingen we de klus klaren. Deze trap komt nu in de Grange. En net dan kwamen ook de Pater Familias en Zuslief op bezoek paar dagen. Waanzin natuurlijk om in de kou te komen, maar dat is dan wel ook typisch Elias. Zeg nee doen ze het toch. Maar dat is weer een ander verhaal.

Wat was er nou ook alweer met de trap aan de hand. Deze had ik reeds in 2009 in Amsterdam uit een slooppand gekocht. In de Marnixstraat vlakbij waar ik woon zag ik een aannemer bezig in het pand. Het werd van binnen geheel gestript om daarna met het naburig pand tot een aantal appartementen te worden omgebouwd. Mijn nieuwsgierigheid won aangezien in een piano tussen het bouwafval zag staan. Niet dat ik überhaupt piano kan spelen maar vond het een mooi aanblik. Al pratende met de aannemer kreeg ik een kleine rondleiding en boven waren ze bezig met de laatste hand te leggen aan het slopen van een prachtige oude victoriaanse trap aan een vide. Ik was verliefd. Vroeg aan de beste man wat ze gingen doen met de trap. De eigenaresse wilde die verkopen op Marktplaats en hij had de foto's al doorgestuurd naar haar. Hij gaf me haar nummer en thuis belde ik haar gelijk op. Ja het stond al op MP ik kon een bod doen. 

Maar als ik het de volgende dag kon halen was ik de eerste op de lijst. Ik bood haar vraagprijs en kreeg de volgende ochtend de bevestiging, met de garantie dat ik het die dag kwam halen. En daar stond ik dan met mijn Berlingootje voor het pand. Maar ik was niet de enige er was nog een stel aanwezig die het geheel ook graag wilden hebben, ter plaatse boden ze fors meer en ik zag het me zo ontglippen. Gelukkig vond de aannemer mij toch aardiger (hoop ik) en ook zelf zei ik dat ik  reeds met de eigenaresse een deal had. En nog boden ze meer samen met het hekwerk. De aannemer begon zich wel bezwaard te voelen. Maar ik hield voet bij stuk. Na overleg met de eigenaresse betaalde ik uiteindelijk 100 euro meer en kreeg het gehele hekwerk ook mee als ik het maar gelijk meenam. Dat was geen probleem ik stond tenslotte al voor de deur met de wagen. Het stel was zwaar teleurgesteld en heeft me na het inladen nog gevraagd of ik het niet alsnog aan hen wilde verkopen en naar huis brengen. Wat natuurlijk een goed aanbod was en snel verdient maar ik had mijn zinnen al op de trap zelf gezet. Dus bedankte ik beleefd en reed naar huis. De autoklep stond wel een beetje open en dat in Amsterdam. Grote kans dat de volgende dag de auto leeg was maar de Goden waren me goed gezind voor een keer. Volgende dag reed ik naar Frankrijk, wat een kou de sneeuw lag nog centimeters dik wit in het landschap. Eenmaal aangekomen en uitgeladen in de Grange bleek dat de electra niet werkte. Voor mij te koud om in een ijskoud huis te slapen als ik niet eens een kruik kon verwarmen dus besloot ik maar om weer terug te rijden naar Nederland. Al met al was ik binnen 20 uur op en neer naar Frankrijk gereden. 

Maar de trap werd niet dat jaar geplaatst ook niet het jaar erop. Uiteindelijk kwam er een ander trap op de plek waar ik hoopte destijds de wenteltrap te plaatsen. Wat nu? Waar kan die staan? Dus verstofte het arme ding in de Grange waar hij keer op keer werd verschoven om plaats te maken. Vorig jaar besloot ik dat ik het misschien dan toch maar moest verkopen. Tot ik ineens zag waar die moest komen. Natuurlijk! Als verbinding tussen de Grange en het huis. Ook goed voor poesbeest dan kon ze zonder kattenluik naar binnen. want ze kon buitenom onder de deur kruipen. Maar nu moest het nog worden gerealiseerd. Hoe? Dat was het volgende probleem, dus bleef het weer liggen. Tot nu dus. Ineens kwam ik via via in contact met een nederlandse aannemer. Die wilde me wel helpen. Uiteindelijk tegen een riant dagloon. Met de afspraak dat het echt niet meer dan 2 dagen zou duren maar dat kon hij zich al niet voorstellen. Natuurlijk werden het 2 dagen en nog was het niet af. Het staat maar dat is al heel wat. Woonde niet bepaald om de hoek maar moest toevallig naar Zwitserland dat weekend dus kon aansluitend op de terugweg wel langskomen. Na de zakelijke kant te hebben besproken kwamen we tot een overeenkomst. Nou dat moest het maar worden dan. 

Bovenste tree op de eikenhouten vloer, nog vast te zetten

Zelf wilde ik dat hij zijn tijd optimaal zou benutten dus probeerde ik zoveel mogelijk zelf in te leven hoe en wat er moest gebeuren. Als eerst de schoonmaak van de onderdelen. Hups een sopje eroverheen. Klaar. Maar hoe moesten de treden toch überhaupt in elkaar worden gezet. De verkoper destijds had me, aangezien ik de  trap niet in zijn geheel had gezien,verzekerd dat het een rechtsdraaiende trap was. Ik had een uitgangspunt. Met een stok probeerde ik het uit. Maar het leek maar niet te passen. Weer anders en weer anders. Ook dat leek niet logisch. Tot ik het wel kreeg maar dat zag er vreemd uit? Rondje eromheen , kopje thee en ineens zag ik het. Omgekeerd leek het een stuk logischer. Ja hoor het is een linksdraaiende trap. Boel onderste boven en het past en leek goed. Nou hoe je weer uren zoet kan zijn!  Ik zat nog met de hoogte en de aansluiting in mijn hoofd. Er was genoeg ruimte op de vloer van het platform waar die aan vast zou komen. Een houten vlonder erop zou mij het beste uitkomen. Misschien wel uit de oude stukken eiken hout die over waren van het destijds maken van de traptredes van de keukentrap in het appartement. Samen met hem zouden we wel tot een oplossing komen.Het werd uiteindelijk een echt zware klus die ik zelf nooit had kunnen doen. Vooral omdat me de kracht ontbreekt maar vooral het juiste apparatuur. Dus was het fijn dat hij er was. Enige eigenwijsheid was hem zeker niet vreemd en hij wilde steeds te snel iets doen zonder er goed over te hebben nagedacht. Wat bij mij af en toe voor de nodige irritatie zorgde maar ook hier is het uiteindelijk goed gekomen. Persoonlijk had ik meer vakmanschap verwacht voor zo een prijs. Een leermomentje dus.

Trap van boven gezien, inderdaad wenteltrap

Maar het staat en het zal uiteindelijk een prachtige entree worden om van Grange naar de kamers te kunnen. Het geeft ook veel zin om de rest van de Grange aan te pakken en in te richten. Dus mijn TO DO lijst voor 2018 is weer uitgebreid. De trap zal nog wel beter vastgezet moeten worden. Onder een betonnen voetje gieten en boven vast zetten met bouten van de trede op de oude eikenhouten vloer. Dat is nog een uitdaging. Mijn klopboor heeft het niet gehaald en brak 2 maal een boortje erop. De bouten liggen daarom klaar naast de trede om volgend jaar met beter mankracht te bevestigen. Ook nog een klein stukje vloer die moet worden vastgezet aan de reeds gelegde vloer.  De ornamenten moeten ook worden vastgezet en dan is het wel goed. 

schone witte muur naar de koeienstal

De muur van de Grange heb ik gelijk maar ontdaan van jaren spinnenwebben en vuil en in wit geschilderd. Wat dingen op de zolder en tussen de rommel gevonden  als decoratie neer gezet. Van vrienden had ik 2 prachtige zware koperen lampen gekregen waar ik nog geen bestemming voor had. Nu wel, ze komen in de Grange. Als we daar het electra weer aan de praat krijgen. Een laatste stukje electra uit 1910's. Was dus niet erg handig om daar met een verlengdoosje de bouwlamp, het lasapparaat en de opladers op te zetten. Dat gaf natuurlijk kortsluiting. 

Het poesbeest vind het heerlijk om op de trap heen en weer te rennen.

Wat gebeurt er toch in Frankrijk, het is zo stil....

Het is al bijna eind 2017 en het was erg stil op de blogspot. Maar het was in de tussentijd mega druk in Maison Les Filles Tresy. Maar was is er dan allemaal gebeurt?

In 2015 werd ik ziek en het heeft even geduurd voor ik alles wat gaande was kon afronden, afstoten en afsluiten. Maar daardoor kreeg ik ineens veel tijd om me het het concept Maison Les Filles Tresy bezig te houden. Beetje noodgedwongen maar linksom of rechtsom het komt altijd wel ergens uit. Zo ook nu.

In 2016 vertrok ik af en aan naar Frankrijk om de verbouwingen die we reeds waren begonnen in goede banen te leiden om in juni dan voor een sabbatical paar maanden naar Passenans te kunnen gaan. Het doel was voornamelijk daar uit te rusten maar op zijn Elias is dat dan het laatste wat gebeurt. Voor ik het wist zat ik vol in de verbouwing!

woonkamer tijdens een Table d'Hotes

Het begon met de woonkamer. Behang eraf en alles tegen schimmel behandelen. Ja dan ook maar de deuren en al het houtwerk weer netjes verven. De Pater Familias wilde dat de kachels eruit gingen dus werden die gesloopt en afgevoerd. Ineens was het een wereld van verschil. Laten we dan nog meer houtwerk schuren, lakken en mooi maken. En zo werd stapje voor stapje alle het oude afbladerende en vergeelde verf verwijderd en het hout gerepareerd, het hang en sluitwerk in ere hersteld. Bezoek kwam af en aan en werd het ook meer en meer duidelijk dat de logeerkamers  een grote opfrisbeurt nodig hadden. Zo gezegd zo gedaan. Met allerlei spullen in de loop der tijd verzameld, gerepareerd werd alles opnieuw ingericht. Bedden voorzien van nieuwe matrassen en beddengoed.

 

Slaapkamer Chambre de la tante Camille

Maar dan is het ook wel fijn dat er tenminste 1 goed werkzame badkamer komt.  Er was een douche, er was een toilet en er was een wastafel. Dus wat was nou het probleem. De Pater Familias zag er geen heil in.  Maar ik kon mijn gasten echt niet meer in deze stinkende badkamer zich laten wassen. Dus begon ik met beetje voorzichtig te kijken wat nodig was. Helaas was repareren echt geen optie. De leidingen was een en al plak en knipwerk van koper, de afvoeren lekten op alle aansluitingen. De douche rotte letterlijk door de vloer. Uiteindelijk de moed bijeengeraapt en de boel helemaal afgebroken. Letterlijk! Alles eruit, alles wat kapot was naar de dechetterie en alles wat bruikbaar was opgeslagen. De muur eruit en alles opgebouwd naar 2 aparte delen ; badkamer en toiletruimte. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost maar met hulp van de loodgieter en de electricien en tegelzetter kwam het dan na weken af. Alles werkt naar behoren (nou bijna alles). Zoveel mogelijk zaken uit het huis gerecycled, opgeknapt en weer hergebruikt. 

Badkamer beneden met Vogeltjes

Oude electra uit begin jaren 30 of zelfs eerder.

Om de boel warm te houden in het huis sloot ik daar een mooie Jotul F3 aan op de oude schoorsteen in afwachting hoe het nou met de rest van de verwarming aan te pakken. De energie-vretende draagbare elektrische kachels wilde ik onder geen beding gebruiken. Dus liep ik in huis met fleece, muts en sjaal. Had een heerlijk warm bed met 2 kruiken waar ik wel met muts en warme sokken ging slapen. s Ochtends eruit werd steeds lastiger en moeilijker.  De sabbatical was voorbij, mijn baan rondde ik daarna af en ik ging op zoek naar werk. Gedeprimeerd kwam ik de winter door om uiteindelijk in maar te besluiten dat ik dit helemaal niet wilde. Ik was zat van de standaard ongemotiveerde afwijzingen die als een soort van automatische reply in mijn mailbox belandde. Waarom deed ik dit? Ik besloot terug te gaan naar het Franse. Daar onder mijn notenboom besloot ik met de rest van mijn spaargeld zoveel mogelijk nog aan te pakken. Er kwam een nieuwe keuken, het electra uit 1900's werd vervangen door "au norme" en belangrijker veilig electra. De aantal keren dat ik mezelf onder stroom zette waren nu hopelijk voorgoed voorbij. 

Ik legde, ook hier weer met bloed, zweet en tranen de achtertuin aan met een moestuin. Dat laatste met de hulp van de Albert Heijn. Meerdere vriendinnen gaven mij ladingen van de kleine moestuintjes waarvan we de hele zomer goed hebben gesnoept. De tomaten bleven tot ver in November maar komen. De cavalo nero siert de tuin en is speelterrein voor de poes. Want ja ineens werd ik in september verrast met een verlaat extra verjaardagscadeau; een babypoesje. Wat moest ik daar nu mee? Maar we hebben een innige vriendschap vanaf dag 1 gesloten en poesbeest volgt me overal. Toch best leuk.

Courby Bouly Elias, le chat

De bovenverdieping werd in de zomer steeds meer gebruikt aangezien vrienden met kinderen kwamen. Hoe leuk was het dat ze in de oude antieke opgeknapte bedden  konden slapen. Want daar had ik overal nieuwe matrassen voor besteld. Onze eigen oude kinderkamer werd op verzoek van mijn zusje in geel geverfd. Maar voordat dat kon moest alle behang eraf. Er zat schimmel onder. Laag op laag werd eraf gekrabd. Het was een ware hel. Daarmee ook hetzelfde voor het plafond. De moed zonk me vele malen in de schoenen. Maar nu einde van de herfst is het meeste wel klaar. Ik kreeg gelukkig een weekend lang hulp van de "mannen'. Vriendin stuurde manlief en zwager om mij even te helpen. Aan hen de eer van de klus van het plafond.Alleen was me dat niet gelukt. Aan mij dan de taak om de trapgedeelte op te knappen. In 2016 had ik reeds de muren voor zover ik erbij kon behangen met renovatiebehang. Om het afbladeren te stoppen maar dit was niet de oplossing. Ik vond een prachtig behangetje waar ik gelijk van onder de indruk was. Ja dit was het! Dus in een week lukt het me alles te behangen, te verven en de oude etagieres weer te voorzien van planken. Persoonlijk vind ik het geweldig. Ook hier werden de donkerbruine deuren gewassen, geschuurd en weer in het wit gelakt. 

Nu kon toch ook niet de 2de badkamer achterblijven? Dus ook daar kwam een kleine metamorfose. De 1ste badkamer was voorzien van vogeltjes behang, maar wat moest er dan komen in de 2de. Uiteindelijk, ook weer per toeval vond ik behang met bamboe-print. Dit behoefte enige uitleg. De tuin waarop de badkamer uitkeek was tot dit jaar een ware jungle van sterk overwoekerend bamboe. Ooit eens geplant door de Pater Familias. Dat heb ik de afgelopen jaren weten terug te dringen. Mede door de stroom van klachten van de buren en de omgeving. Nu is het een mooie klein overzichtelijk bosje en probeer ik de uitloop in gareel te houden. Of dat gaat lukken is een ander verhaal. Het grapje is dan dat als "iemand" klaagt over het verwijderen van de bamboe die dan zijn hart kan ophalen in de badkamer. En het breekt een beetje dat saaie strakke witte (schone!) tegelwerk en sanitair. Het bad is vervangen (en bleek gelijk dag 1 al beschadigd), de toilet werd een makkelijk te onderhouden "hangsysteem" waar ook bij het uitpakken van de wc-pot deze flink beschadigd bleek te zijn. Maar alle euvels zijn verholpen en er kan weer heerlijk gedoucht en gebadderd worden. 

Woonkamer

De volgende klussen in de start blokken zijn het plaatsen van een op maat te maken Marquis en de houtkachel. Marquis: een glazen en metalen afdak over de beide voordeuren heen. Het regent tot nu toe steeds naar binnen en dan houden we het hopelijk een stuk droger. De Houtkachels zijn na veel moeite en het eindelijk vinden van iemand die zowaar naar me luistert en erachter komt dat mijn aanname correct is te plaatsen "au norme" zodat de verzekering dit accepteert en we veilig met certificaat kunnen stoken. Voorheen was op de schoorsteen een broodoven, een houtfornuis en 3 kacheltjes aangesloten dus ik was verbijsterd dat het niet mogelijk was meer dan 1 weer aan te sluiten. Uiteindelijk is er iemand die weet waar hij het over heeft,  die de oude bouw van deze huizen kent en (hopelijk?) ook een vakman is. De nieuwe Godin staat in de schuur te wachten. De Jotul brandt voorlopig nog even op de oude wijze door tot deze in het voorjaar voorzien zal worden van een "tubage". 

Keuken met kachel

Dan zijn de grote klussen klaar en is het tijd om te beginnen aan het openstellen van het huis aan gasten. Met veel liefde is er de laatste jaren gewerkt aan het huis. Zowel ik als het huis hebben samen een mooie weg afgelegd. Ontdekkingen van wat er verborgen zit achter vogelpoep, stof en viezigheid hebben we samen van de oude kapotte spullen weer een nieuwe bestemming kunnen geven elders. Zo ook met mij, ik ga straks gastvrouw worden in Maison Les Filles Tresy en zal met plezier jullie ontvangen en wegwijs maken in haar geschiedenis. Tot in 2018! 

Zomervakantie (deel 2)

Ze zijn aangekomen!

Deze zomer mocht ik toch wat vaker richting Frankrijk. Dat dat niet altijd vlekkeloos ging is nu wel duidelijk. Hoe vaak kun je toch pech hebben met een auto. Maar elke keer als ik dan aangekomen ben is het zo weer vergeten. Gelukkig hadden mijn twee (ex) collegaatjes een betere trip. Heerlijk toch met de cabrio naar Frankrijk te mogen afdalen. Deze vakantie is met hen de afsluiting van onze tijd samen bij onze gemeenschappelijke werkgever. Zij gaan hun pad vervolgen elders en ik ga binnenkort weer terug.

Na het kappen van hout is het tijd voor een drankje

Bij aankomst was de pater familias een kick ass groot vuur aan het stoken. De hitte was op meters afstand te voelen. Vuurtjes worden soort van getolereerd maar met de intense droogte die er al weken heerste en de spanwijdte van dit vuur was het toch niet echt de beste keuze die gemaakt kon worden. Maar vuur is altijd wel een leuke bezigheid en ik moet zeggen ik heb me er ook "schuldig" aan gemaakt tijdens mijn verblijf. Elk verblijf werken we aan de nodige napretvuurtjes samen met onze gasten. Zeker als dit onder genot gaat van een drankje. Al moet ik zeggen, voor mijn verdediging, dat het voor mijn vuurtjes onwijs hard had geregend en ik toch het snoeiafval met beleid van de beide tuinen moest verwerken. Tsja logisch toch? 

inschrijven voor het kanovaren

In de eerste week kreeg ik bezoek van mijn buddies die als het zo uitkomt gewoon heerlijk komen aanschuiven. En heel gezellig twee van mijn oud collegaatjes. Na jaren op het werk verteld te hebben van mijn "Franse beslommeringen" kwamen ze nu voor ze beide weer aan de slag gaan logeren. Een week van chilled rondhangen , uitstapjes maken en voor mij nieuwe dingen doen in de omgeving. Met de MG cabrio, altijd leuk. Zo hebben we een middag in de rivier kano gevaren en gezwommen. Dat is zeker voor herhaling vatbaar!

Met Irene en Charlotte de heg bijwerken

De logeerweek werd afgesloten met onze deelname aan het jaarlijkse "Jeu de Petanque" concours die in ons dorp altijd op de 15 augustus word gehouden. Dit jaar was de 60ste keer en dat moest monumentaal worden. Ze hadden teams uit het buitenland aangetrokken; de wereldkampioen Tunesië en de voormalige uit Madagaskar. Het systeem was ook aangepast en elke team zou 5 wedstrijden spelen tot 13 punten of niet langer dan 1 uur. De avond zou dan worden afgesloten met de kwart finales en de volgende dag waren de halve en de finale zelf. Theoretisch klonk het prachtig. Helaas bleek het computer systeem totaal te falen en was er geen back-up plan. op het moment dat we allang op de velden moesten staan werd er besloten om handmatig alle teams in te delen en dan maar telefonisch alles heen en weer van de velden door te geven. Complete chaos. Op zulke momenten schaam je je als "toerist" toch echt voor de Franse mensen. Vele deelnemers gingen zo te keer tegen die arme vrijwilligers, die zo hun best deden om het allemaal nog te regelen. Echt schaamteloos!

de 2 Triplettes Hollandais wachten op onze beurt

Maar de beide "triplettes Hollandais" hebben zich wel uitermate goed vermaakt. We mochten spelen en werden veelal finaal ingemaakt. Al moet ik zeggen dat het ene team toch echt 2 x heeft gewonnen (hun tegenstanders kwamen niet meer opdagen). Tussendoor dronken we met iedereen wijntjes en werd de taalbarrière steeds kleiner. De volgende dag moest de gasten allemaal weer naar Nederland en kon ik beginnen met de wasjes en het kijken naar de finale. Oh oh oh wat was het spannend. In de kwart finale werden de Tunesiërs verslagen. Die waren niet echt blij en vertrokken dan ook niet veel later richting het zuiden. De 2 halve finales werden gespeeld naast mijn huis zodat ik vanaf de veranda goed zich had op de velden. De finale zelf werd uiteindelijk tussen Madagaskar en een team geleid door Serge Simon. Deze is opgegroeid hier in het dorp en traint sinds een jaar de lokale jeugd in de geheimen van Petanque. Laat hij nou met zijn team gewoon winnen. Wat een feestje wat een vreugde.  Mooie afronding van een mooie week.

 

Een van de eendjes van mijn franse (achter)nicht

In die week vloeide de wijnen ook rijkelijk. Maar dat moet toch ook wel. De tweede week was om echt nu bij te komen en met familie door te brengen. Afgelopen half jaar is best zwaar geweest voor zowel mij als de rest en een beetje "oplaadtijd voor onszelf" hadden we echt nodig. 

De zomer is voorbij, de 3x2 weken verblijf ook. Het huis heeft dit jaar ondanks mijn vele aanwezigheid weinig aandacht gehad voor opknapbeurtjes. Een deurtje hier en daar geverfd, wat schoongemaakt, wat opgehangen maar meer niet. 2015 was niet het jaar tot nu toe om klusprojecten te doen. Soms moet je even stoppen, rondkijken, opladen en nadenken. Volgend jaar zal de tuin gedaan worden. Het onkruid, de bramen, het zevenblad mogen nog even genieten en dan is het hopelijk klaar. Een kwart van de tuin zal dan een terras worden en vanuit daar pakken we de rest wel aan. Stapje voor stapje, net als ikzelf.

Wijngaarden van Passenans

Op naar de herfst, naar de notenoogst, naar het stoken van de MACVIN en naar het zitten bij de kachel met een boek. Ik zie alweer uit naar de volgende reis.....

Zo mooi is nu de Jura toch...

En ik kan nog nagenieten van de zomer met mijn nu ingelijste verjaardagscadeau van mijn gasten van de maand juli. Deze hangt nu bij mij in de woonkamer in Amsterdam.

Cabrio en de koeien van Bernard

 

"En famille" in de tuin onder de notenboom

De zomer is begonnen! (deel 1 van de vakantie's)

Tuinset onder de notenboom

Nederland deed best beetje raar met het weer maar al met al was het best te doen tot mijn vertrek. Mijn verbazing was dan ook groot dat tijdens ons verblijf waar we met een wekenlange hittegolf te maken hadden er in Nederland meer een herfstweer heerste dan zon.  De maand juli was heerlijk, genoten van eindelijk eens "niks" doen. Mijn to-do list voor dit jaar heb ik maar weggegooid en besloten door omstandigheden gewoon te genieten van wat er wel klaar is. Natuurlijk heeft het er me niet van weerhouden om plannen te maken en offertes aan te vragen. De volgende klus wil ik namelijk uitbesteden : de badkamer. Maar dat wordt nog een veldslag met de pater familias die daar blijkbaar geen nut in ziet.

Nieuwe drukverdeler voor het water

De heenreis was een ware hel. Ik stond vanaf Utrecht al in de file en de alternatieve routes liepen ook snel vol door ongelukken, vertragingen, wegopbrekingen en ander geneuzel. Na pas uren eindelijk bij Antwerpen te zijn aangekomen besloot ik maar om naar mijn tante te rijden in Arras ipv naar de Jura. Maar voor deze rit van nog geen 400 km deed ik uiteindelijk dus bijna 10 uur over. Arghhh! Want niet alleen de vertragingen waren hiervan de oorzaak maar ongeveer 40 km voor aankomst wilde mijn voituurtje toch iets sneller tanken ineens. In no time veranderde de aangekondigde "u hebt nog 100 km" in " u hebt nog 30 km" . Leuk over een afstand van 2 km! Maar ik moet toch doorrijden tot de 1ste tankstation. Die was na 10 km gevonden.

Mijn voiture veilig thuis

Oef! Maar dat bleek toch anders te verlopen. Na het tanken wilde de auto niet meer starten. Zucht, waarom ben ik  überhaupt verbaasd eigenlijk. Deze auto heeft tot nu toe alleen maar kuren gehad. Dus dan maar een "depanneur" bellen. Eerste vraag " heeft u wel diesel getankt" Ehh duh jah? Tweede opmerking " maar mevrouw u heeft een lege tank". Ehh pardon? Nee hoor ik heb bijna 60 liter getankt. Nee hoor uw meter staat op 0. Nou lang verhaal kort, beetje schudden met de auto, heen en weer rollen en ineens schiet de pomp los, de meter schiet omhoog en de auto start. En dat is dan 185 euro. Merci. Gelukkig is het nog maar even naar Arras en wacht daar mij een lekker maaltje, goed gezelschap en een heerlijk bed. Ik besloot om het gehele weekend daar te blijven en reed zondag op gemak een stuk vlotter en uitgeruster door naar de Jura. Alle mijn "zen" sessies helpen me door de situatie heen.

de schuurtuin levert heel veel bramen op

Daar eindelijk veilig aangekomen begon ik maandag met de grote schoonmaak, maakte de bedden op voor de gasten en deed wat wasjes. Halverwege de dag hoorde ik nog steeds water stromen terwijl de wasmachine al klaar was. Oh nee he? Ja dus. Kleine inspectie door het huis. Nee nergens lekt het. Oef! Maar waar komt het dan vandaan? Even in de kelder kijken. Oh neeeee een zwembad. De drukverdeler was geknapt. Zucht kon er ook nog wel bij. Aangezien het al namiddag was en de volgende dag 14 juilliet (feestdag) heb ik maar de hulp ingeroepen van mijn lokale tante. Die deed een belletje en en uur later stond de loodgieter op de stoep. Het kapotte onderdeel werd met wat moeite eraf gehaald en een nieuwe erop gezet. En dat is dan 185 euro. Merci. Pff de vakantie is nog niet eens begonnen en de rekeningen lopen al op. 

Dode sprinkhaan op tafel als decoratie

Maar de zon schijnt, logeetjes zijn aangekomen, eten staat klaar en we genieten in de tuin van het setje welke ik uit NL heb meegenomen. Kadootje van ouders van Clara. Dagelijks daaraan ontbijten en avondeten, top! Tussendoor hangen we in de hangmatten en doen wat uitstapjes.  Toch is nog niet alle pech voorbij. Er blijkt een wespennest te zitten in de grond bij de notenboom. Op inspectie (in een enkellange rok) resulteerde in een wespenprik op mijn knie. Hoera een allergische reactie. 5 dagen dikke knie en veel jeuk  (en stiekem ook wel pijn). En aangezien een ezel zich niet 2 maal stoot ben ik dag erna geprikt in mijn enkel (hoera ook weer een allergische reactie) en daags voor mijn verjaardag in mijn hand. Driemaal scheepsrecht dus. Dat laatste leverde nogal wat gelach op want mijn hand zwol op als een plastic handschoen die gevuld was met water. Het zag er niet uit. Gelukkig herinnert je lichaam achteraf geen pijn en gaat alles vanzelf wel weer over.

De "sorry" taart

Tussendoor besloot ik toch om even een kastje in witte lak te zetten. Maar ook dat pakte anders uit. Netjes gewerkt, alles schoongemaakt en weer opgeruimd. Kastje aan de kant gezet en ik wil de verfblik opruimen. Oeps ineens ligt de hele inhoud over de houten vloer. Ach waarom niet, kan er ook wel weer bij? Maar na uurtje schoonmaken, 1 liter terpentine en onwijs veel keukenpapier is het weer schoon. Met wat begeleidend gevloek dat helaas wel. Ook hier werken de zen-gedachtes goed en kan ik het makkelijk loslaten. Toch leuk...

Lavendel gesnoeid maar genoeg voor de bijen

Mijn logeetjes  schijnen zich wel te vermaken. Oma Adrie ligt dagelijks in de hangmat te lezen. Geloof me op die leeftijd wil ik ook nog zo vlotjes erin en eruit kunnen als zij. Marielle rommelt wat aan, doet steeds boodschappen en verzint allerlei uitstapjes. Er komen nog buren langs op doorreis. De meiden veranderen de hele dag door van outfit en hangen wat rond met jongens uit het dorp. De fameuze Tommy en zijn sidekick (voor de vertaling) Louis. De laatste krijgt daags voor mijn vertrek van de meiden een zelf gebakken cake met de text "sorry....." Maar dat is hun verhaal. Verbazing alom bij Marielle (en mij ook) dat mijn keuken en de gebruikte spullen schoon en netjes achter zijn gelaten. Het kan dus!

Vuurtje ondanks extreme droogte

Mijn verjaardag werd ook nog gevierd. De dag ervoor waren we in Arbois waar we even gingen kijken naar een tentoonstelling van een lithograaf. Van alle dames kreeg ik daar mijn cadeau van. Een bomenlandschap van de omgeving. Nu bij de Amsterdamse lijstenmaker om te worden ingelijst. s Ochtends was de tuin versierd met ballonnen, mijn stoel ook, hadden de meiden een speurtocht gemaakt voor mij om de cadeautjes te vinden in de tuin en was een "baguette" versierd met 45 kaarsjes. Wat een feestje! s Avonds werd het afgesloten met een etentje in "Le Grand Jardin" in Baume les Messieurs. 

Een fijne vakantie in eigen huis. Er staat genoeg op mijn to-do lijst nog. Helaas is de Pater Familias 100% tegen elke actie maar een compromis moet te bereiken zijn. Een badkamer zou toch wel prettig zijn als die functioneel en werkzaam is...

Nu opladen voor de 2de sessie in Augustus. Ben benieuwd wie aanschuiven! 

Openen van het huis 2015

Een stuk later dan gepland omdat er op het werk steeds iets "belangrijks" was wat uiteindelijk totaal niet belangrijk was.

Het weer was bij aankomst niet helemaal geweldig. Nog erger was het dat zodra mijn fijne matties aankwamen de volgende dag het weer gewoon regenachtig en bewolkt werd. Maar de zon brak gelukkig af en toe goed door en dan was het gelijk weer prachtig.

Bio wijngaarden van Passenans

Het was de eerste reis naar het huis in de "nieuwe" auto. Oh oh! Voor vertrek ging het al mis en de rest van de vakantie werd Murphy's Law. Eerst bleken mijn nummerborden te zijn verdwenen. Aangifte en nieuwe laten maken. Alles paste er zeker in en dat was inclusief een nieuw 2 persoonsbed en matras. Maar laat deze autowonder nou weer eens kapot gaan bij aankomst na paar dagen. Het is toch wat met deze vervangende auto, nadat de garage in december mijn auto total loss reed. Het is al het 2de mankement aan de motor. Na door de buitenland-hulp-auto te zijn geholpen, Goddank dat ik bij het verzekeren van deze auto dat erbij heb genomen, werd de auto opgehaald door een lokale garage. Dezelfde dag dat mijn matties afreizend naar huis. Ach paar daagjes zonder auto moest ik toch wel kunnen. Helaas bleek de auto dusdanig stuk te zijn dat hij op transport naar Nederland ging. Ik had namelijk nog garantie dus wordt hij binnenkort hier gemaakt. Oef!

Ophangrekje in de opgeknapte kamer

Uit verzamelde kurken en restantje hout van de trap een nieuwe rekje

Het meegenomen bed en matras zette ik de eerste dag in mijn eentje in elkaar. Ook al zegt IKEA het beter samen te doen. De kamer knapt er eorm van op en heb nog allerlei kleine dingen geklust. Bezoek is blij!

Niet zelf doen, tuurlijk wel al duurt het iets langer.

Tada zelf in elkaar gezet IKEA bedje

In de tijd dat ik alleen zat daar was het weer prachtig, elke dag korte broek aan en klooien in de overwoekerde tuin. De fruitbomen voorzien van worteldoek om niet meer overwoekerd te geraken met onkruid. Tevens paadjes schoongemaakt en bekleed met oude dakpannen die al jaren in de voortuin opgestapeld lagen. Ik ben nu eindelijk zover dat ik "helemaal klaar ben" met de achtertuin. Wat niet wil zeggen dat het af is maar dat ik besef dat ik het alleen nooit ga redden en ook niet meer wil. De tuinmannen mogen van mij aan de slag en een terras gaan bouwen en met machines de rest wortelvrij te maken. Helaas hadden ze het nu te druk en hebben we afgesproken om in juni verder te plannen.

Mijn matties breken het nogal vreemde trappenhuis af in de schuur en maken plankjes in de keuken. Verder genieten we van lekker eten en lekkere wijntjes tezamen.

Eerste avondmaal

Plankjes in de nieuwe keuken met glaswerk van Catherine

lekker buiten eten en genieten van mooie wijnen

 Mijn lieve vrienden die al jaren altijd voor mij klaar staan en al heel wat up en downs hebben meegemaakt komen voor het eerst in jaren op bezoek om me te redden. Anders moest ik met de trein terug. Met Tomas ga ik de badkamer inspecteren en die zal (als architect) een mooi plan maken voor nieuwe douche, toilet, wasbak en een was-gedeelte. Kijk er nu al naar uit. Liba gaat zich verdiepen in de mogelijkheden van de tuin qua planten. Zij heeft duidelijk groenere vingers dan ik.

Doorgangpaadje van dakpannen bij muntperkje

De tuin, ooh arghhh!!!!

Fijn nieuws is dat de oude pastorie omgebouwd wordt tot een bakkerij. Deze zal dan in september opengaan. Ik kan niet anders zeggen dat ik daar wel heel blij mee ben. Brood letterlijk om de hoek.

Pastorie wordt bakkerij

Afsluitend weekend 2014.

Terwijl het zuiden van Frankrijk al een hele tijd af en aan geteisterd wordt door noodweer lijkt het alsof wij in de Jura elke keer er weer aan ontsnappen. Van de vele bezoekjes dit jaar had ik voornamelijk mooi weer en volop zon. Een weekendje hadden we hevige regenbui (waardoor we het lekkende dak en dakramen konden constateren) maar voor de rest: subliem weer!

Heerlijk uitzicht met zon op de tuin

Ook het laatste weekend naar Passenans werd er noodweer voorspeld maar ik kwam midden in de nacht aan en het was niet eens zo erg koud. De volgende dag werd ik wakker met een stralende zon. Joepie! De komende 3 dagen liep ik in joggingbroek, t-shirt (wel een dikke sjaal om en warme sokken in de laarzen) rond in de tuin en was werkzaam op de veranda. Tussen 10:00-17:00 was het weer zonnig, aangenaam. Na 17:00 als de zon ondergaat is het ineens herfst. Het is donker en doodstil in de straten.

Het huis zelf overdag was een stuk frisser dan buiten, reden te meer om zoveel mogelijk tijd buiten door te brengen. De tuin achter kreeg in het fruit-perkje nog 2 gekregen aalbessenstruiken erbij en nog 1 framboos. Nu het weer (1 week later) een stuk kouder is en de nachtvorst ook al is aangebroken, was het mooi op tijd. Volgend voorjaar zullen we zien of ze het hebben gered. 

Laagje grondverf

Omdat ik weer een super schuurmachine kon lenen gebruikte ik mijn tijd om de bijzet tafeltjes die ik de afgelopen tijd van familie kreeg allemaal te schuren en in de grondverf te zetten. Volgend voorjaar weer een mooie klus om die in de lak te zetten. 

De trap en de balustrade die vorige keer al een laagje lak kregen (over de beits heen!) hielden zich goed maar er zaten duidelijk vlekken in. Dus ook die kreeg een opschuurbeurtje en nog een laagje lak. Maar omdat ik de hele dag toch heen en weer moet lopen stootte ik zowel de trap aan als dat ik de balustrade wel een beet pakte. Resultaat: ik weet nu dat lak dus niet heel snel droogt en er zitten overal weer plekjes in. Hmm ook maar uitstellen tot volgend voorjaar dan.

Toiletdeur na 1,5 dag ploeteren

De oude toiletdeur die zijn oude functie niet meer vervult had de laatste 4 jaar dienst gedaan als een soort luik om het trappegat te dichten. Nu we daar een trap hebben bleef hij beetje zielig in de kamer staan. Omdat ik toch graag alles wil hergebruiken en het zonde vind om het weg te doen moest ik iets verzinnen. Vorige bezoek bedacht ik me al dat het misschien kon fungeren als achterwand in de keuken. Deze is voorzien van een gipsen voorzetwandje, niet ideaal dus om van alles op de hangen. Ook al verzekerde de stukadoor dat het geen enkel probleem was zolang ik maar de juiste pluggen gebruikte. 

"eindresultaat" na 2,5 dagen

De deur wilde ik dan "even" opfrissen dus gaf het een grondig wasbeurtje. Dat alleen al maakte een wereld van verschil maar was nog niet genoeg. Dan maar even bij-schuren om eventueel te verven? Ook dat bleek niet voldoende. Dan maar de verf eraf halen. Dus kwam de brander er aan te pas. Aangezien het nogal oude verf was (zeker 80 jaar oud) veranderde het in een soort stofverf en een of andere korrelige grijze pasta. Weer schuren, zelfs nog een afbijtmiddel erover en weer schuren. Al met al na 2,5 dag intensief werken is het resultaat niet denderend maar zeker goed genoeg om al een "vintage-look" te functioneren straks als achterwand in de keuken.

Een hele verre neef Tresy (Daniel) druk aan het stoken

Het najaar is ook de tijd dat er gestookt wordt in het dorp. De oude(re) wijnboeren komen dan om "la gout" te maken. Een weekend lang (voorheen weken lang) werd er nu sterke drank gemaakt. Dit is nog best een happening per familie. Laat nou net een van mijn verre achterneven dat weekend aan de slag te gaan. Omdat het naast mijn huisje is waar ik aan het werk was zag ik ze aan en af komen. Vrienden en familie komen voor zoiets over om "mee te helpen". Wat voornamelijk bestaat uit veel gekletst, drinken en eten. Omdat er voor elke liter natuurlijk belasting moet worden betaald is het al een eeuwenoude (letterlijk!) traditie dat ze de alcohol verstoppen bij mij ergens op het terrein (kan natuurlijk niet zeggen waar!). Dit om dan bij een controle iets minder te hoeven afdragen. Mijn verre achterneef kwam me even toestemming vragen. En als dank kreeg ik een mooie fles MacVin ervoor terug. Goed verdiend lijkt mij. 

De oude ketel die ook al sinds mensenheugenis zijn dienst doet bleek bij het opstarten toch te lekken. Dit gaf wel even wat stress bij de bejaarde boertjes. Al met al was het toch soort van provisorisch herstelt en kon het het weekend toch gewoon zijn werk doen.

Opgelapte ketel

Gedurende mijn korte pauzes van het schuren, wassen en afbeitsen kwam ik even bijpraten met de buurtjes aldaar. De pauzes werden steeds langer en langer. Het was ook gewoon heerlijk om met de bejaarde boertjes aldaar oude verhalen te horen over de tijd van mijn opa, over het stropen, over op jacht gaan en over de tantes die destijds in mijn huisje woonden. Alles natuurlijk onder het genot van een glaasje "cremant" (zelf gemaakte bubbels) en een glaasje "macvin". 

Beetje sfeer in de keuken

Het hout welke ik mee had gekregen vanuit Nederland bleek toch niet genoeg te zijn voor een heel weekend. Na 1,5 dag was het allemaal weer op. Omdat ik het toch een beetje warm moest houden ging ik op sprokkeltocht; de tuin in. Daar verzamelde ik allemaal kleine dode takjes van de grond. De grond was nog bezaaid met bladeren met eronder ruim 100 kilo walnoten. Ik kon het niet opbrengen om die nog allemaal te gaan rapen. Maar elke dag een mand vol blaadjes, takjes branden goed. Warm hield ik het zo wel.
Kan niet vaak genoeg zeggen hoe blij ik ben met hoever we zijn gekomen in het appartementje. Inzet van vrienden en hun steun en hulp waren de stimulans. We hebben best veel tegenslagen gehad en ik heb zeker niet altijd de meest esthetische keuzes gemaakt. Maar het werkt en het wordt steeds beter. 

Volgend jaar staat het leefbaar maken van de achtertuin op mijn lijstje en het overtuigen van de pater familias dat de badkamer echt echt zo niet meer kan.