Opbrengsten uit de tuin

Het overwoekerde terras teruggevonden

De tuin is elk jaar, elk bezoek, weer een uitdaging. Er zit zoveel tijd elke keer weer in het schoon-maken, opruimen en verwerken van de zooi die het oplevert. Maar naast het verwijderen van teveel gras, onkruid, stekeldingen, woekerende bamboe is er ook het plezier van het zien groeien van de fruitbomen, eten van fruit en het maken van allerlei lekkere dingen van het fruit.

Door Clara weer begaanbaar gemaakte pad.

De achtertuin bij het huis bestaat uit 4 vakken met tussendoor een betonnen paadje. Elk jaar is het maar weer de vraag of we in het voorjaar de paadjes kunnen vinden. Het onkruid welke in het najaar nog 1 cm boven de grond uitkomt is dan ongeveer net zo hoog als wij zelf. De paden veelal overwoekerd. Gelukkig is er elk jaar wel iemand die het zowaar leuk vind om dit weer vrij te maken. Dit jaar was Clara vol goede moed begonnen en met een tevreden gevoel gestopt. De bamboe die 1 van de 4 vakken als domein heeft was bijgewerkt en uitgedund. Alles wat elders groeide was verwijderd. Haar vorig jaar aangelegde "munttuintje" werd vrijgemaakt van brandnetels en onkruid. We konden de rest van de zomer genieten van verse munt thee en genoeg munt voor de smoothies van de Bosma-kinderen en voor de salades. Tevens was de logistiek weer te vinden in de tuin; de paden waren onkruidvrij en schoon. Hulde! Vorig najaar had ik een van de 4 vakken bedekt met bouwplastiek en het leek te werken. Eronder was het dor en groeide er bijna niets meer. Dat gaan we dus met de andere 2 vakken ook doen dit najaar. Het 4de vak waar ooit de pater familias (van de Eliassen) een terras begonnen was (en niet heeft afgemaakt) werd zelfs redelijk bloot gelegd en zal (ooit eens?) worden afgemaakt. Dit soort eindeloze projecten zijn in deze familie niets vreemds (helaas). Maar het komt, het komt. Geduld is toch een schone zaak. Anders een temperamentvolle bui van ondergetekende en het is dan ook weer af.

De bessenstruiken en boontjes

De zijkanten van de tuin bij de muur had ik al eerder zelf schoongemaakt en had ik fruitboompjes geplant. Joepie, de 2 bessenstruiken slaan aan, maar de 2 frambozenstruiken lijken te zijn overleden. De door Bennie geplante stokboontjes hebben zichzelf een weg gebaand langs de daarvoor gemaakte bamboe-stellage en brengen zowaar genoeg op voor een maaltijd voor ons beiden. Hoera een maaltijd uit eigen tuin. Al heb ik wel gewoon het vlees bij de slager gekocht. 

De bomen in de voortuin hebben al een leven of 3 achter de rug maar blijven het nog steeds doen. Een jaren geleden omgevallen appelboom is vanuit een tak en de wortel bevorderd tot 2 appelbomen (waar de hangmat tegenwoordig tussen hangt). De kersenboom die vroeg in het jaar fruit geeft (de donkerrode dikke volle kers) heeft zowel ons voorzien als de jeugd van het dorp. 

Kersenoogst

Zo moest ik eerst 2 uit de boom jagen die zonder mij te vragen aan het plukken waren (de reeds geplukte volle boodschappen tas mochten ze wel meenemen naar huis), en voorzag ik de kleintjes die het wel beleefd kwamen vragen van een ladder zodat ze er beter bij konden. Met een gezicht onder de zwarte vlekken werd die ladder me na een kwartier teruggebracht met een "merci". 

De opbrengst van de appelboom zorgt elk jaar voor een grote voorraad van appelcompote. Ik kook de appels niet helemaal tot moes maar laat het in combinatie van moes met dikke stukken appels er nog in. 

Leeg potje appelcompote

Zo kan ik in de winter er nog iets mee doen als een appelcrumble als toetje. Maar de meeste potjes gaan gewoon open, in de magnetron opwarmen en met een lepel gewoon opeten. Soms is dat gewoon de maaltijd na een lange dag op kantoor.  Maar niet alles kan worden verwerkt. De koeien van boer Bernard lusten gelukkig ook wel een appeltje. De koeien lopen dagelijks 2x langs mijn tuin. Op weg naar het weiland waar ze overdag staan en s avonds weer naar de stal. Zodra de 4 koeien, want zoveel heeft hij nu, de tuin zien gaan ze in galop de tuin in. Bernard vind het iets minder leuk en loopt dan ook vloekend achter de dames aan om ze weer de tuin uit te jagen.

Bernard en zijn koe in de tuin

Met hem heb ik nu afgesproken dat ik een hekje zal laten maken met de gemeente. In de tussentijd heeft hij een flinterdun draadje gespannen tussen de bomen. Of het helpt? Nee niet echt. 

Mee terug naar Amsterdam neem ik een groot aantal kilo appels mee. Wat moet je daar nu mee op je 2 kamerflatje 2 hoog. Als ik eindelijk alles met moeite de trap op heb gesleurd (meeste staan nu in de berging gewoon begaande grond) verwerkt ik het tot zelfgemaakte sap. De met trots aangeschafte sapcentrifuge draait 2 avonden lustig rond. 

Appel-bietjes-druiven-gembersap

Omdat ik natuurlijk weer niet gewoon het "recept" kan volgen en ook nog een grote IKEA tas vol druiven heb maak ik een mengsel, druiven met appels. Maar het is nog best een beetje zuur (lees niet zoet genoeg). Wat nu? Ik besluit een lading te koken met een beetje gember (welke ik nog over had van het maken van gingersnaps) en de andere lading te koken met rode bietjes. Uiteindelijke resultaat; "rodebietjes-wittedruiven-appelsap" en wittedruiven-appel-gembersap". Je moet toch wat hè?

Maar het leukste en lekkerste is toch het maken van taarten. Natuurlijk is de simpele Franse variant het makkelijkste. Het deeg kan je gewoon kant en klaar in de supermarche vinden en de appels schillen, snijden en opmaken is ook niet zo moeilijk. In plaat van suiker gebruik ik compote gemaakt van de reine-claude uit de tuin. 

Comeback van de Reine-Claude met stormschade

Deze bomen hebben dit jaar ineens een grote comeback gemaakt. Uit de oude bijna weggerotte stammen waren metershoge takken gegroeid met aan de uiteindes kilovolle pruimen. Door de slechte maand juli met veel storm waren dan ook de meeste gewoon afgebroken. Een boom is zelfs door de topzware lading gewoon omgewaaid en ontworteld. Natuurlijk net de boom op de grens met de bejaarde buurman. Deze heeft netjes alle takken afgezaagd en in mijn tuin gedonderd. Ik vond dan ook een berg aan rottend fruit die ik mocht afvoeren. De overige bomen konden het ook niet aan en hebben allemaal hun takken moeten laten bij-snoeien. Van de meeste heb ik toch het fruit afgehaald en verwerkt tot jam.

tarte au pommes met reine-claudes

Taarten hier thuis in Amsterdam maken is altijd een feestje. Gelukkig hoef ik niet alles zelf op te eten maar kan ik mijn collega's op het werk elke keer verrassen met een taart. Zo kregen ze al een perentaart en een perenkersentaart. 

try-out van een stoofperentaartje

De peren zijn namelijk (denk ik toch echt) stoofperen. Wat moest ik daar nu mee? Dus kijk je wat je voor handen hebt en gaat aan de slag. Ik besloot de peren in stukjes te snijden en te koken in kersensap en "crème de cassis". Daarna liet ik ze een nachtje weken. De volgende dag maakte ik een Hollandse deeg voor appeltaart maar de vulling werd ipv appels en rozijnen de peren-melange. Wow succesje! Ondertussen heb ik in 1 week tijd nu 3 verschillende variaties gemaakt en het was allemaal best lekker. 

Stoofperen-kersentaart met speculaasdeeg

Wat als een onkruid in de tuin groeit zijn de bramenstruiken. Het is gewoon een jungle met prikkende takken. Leuk denken velen maar voor ons is het eerder een marteling. Aangezien het tussen het andere onkruid groeit is het bij het ruimen altijd een bloedbad. Werken met lange mouwen en broek zou een oplossing zijn maar het is te mooi weer om dat te doen. Ik probeer toch voor het ruimen zoveel mogelijk bramen te plukken. Die worden dan verwerkt tot sapjes en tot jam. Door het niet te koken met geleisuiker maar met gewone suiker blijft het nog wel wat vloeibaar. Dan kan ik het of gebruiken als jam voor op de pannenkoeken. Wat deze zomer ook werd gedaan. Of ik gebruik het in de winter als een saus voor bij de toetjes; ijs met warme bramen-coulis , chocoladetaart met noten en warme bramen-coulis. 

Bramen voor coulis en jam

Kortom de tuin is een marteling maar geeft ons veel. Het is een sportieve uitdaging  om te ruimen. Het geeft genoeg spierpijn om het gevoel te hebben dat je hebt gesport. Het geeft je een sterker lichaam door het kruiwagen na kruiwagen opruimen van tuinafval. Het geeft ons brandstof voor de avond-vuurtjes (of rook als het nog niet droog genoeg is) en het geeft ons eten. En hopelijk volgend jaar geeft het ons een terrasmomentje!

Druiven-appel-gembersap