Het franse dakdrama, avondvullend cabaret!

Om 3,5 week verblijf in een blog te verwerken is een beetje too much of the good thing dus deel ik het op in verschillende onderwerpen. Het eerste is het "dakdrama".

In de vorige blog vertelde ik al dat we tot de ontdekking kwamen dat het (nog geen) 2 jaar oude dak een behoorlijke lekkage vertoonde. Niet alleen bij de beide dakramen maar ook rond de schoorsteen. Dit ligt dus aan het loodbeslag. Tenminste dat leek ons het meest logisch. Omdat Frankrijk nou eenmaal bouwlui heeft met de franse slag is het niet makkelijk om vlot alles te regelen. Gedurende Pinksteren/Hemelvaart was ik op zoek naar de verantwoordelijke dakdekker; Kevin Py van "Tradition et Zinguerie". Nergens te vinden. Niet in de "pages jaunes( gouden gids), niet op zijn vaste nummer en niet op zijn huisadres. Daar werd ik een beetje nerveus van maar dacht komt wel goed, hij heeft tenslotte gezegd dat het dak 10 jaar verzekerd is. 

Water tijdens een regenbui langs de muur. 

Eenmaal in Nederland ging de zoektocht verder. Ah! Oh? Oei! Hij bleek onder curatele te staan. Nou dan maar de curator bellen om te vragen hoe het aan te pakken. Nog maakte ik me geen (te grote) zorgen, maar mijn "zen-punt" was ook steeds verder en verder te zoeken. Ja de betreffende dame zou mijn brief, foto's en in gebreke stelling door sturen en vragen om de verzekeringsgegevens. Ondertussen had ik zijn mobiele nummer gevonden en stuurde hem zelf ook alles nog eens digitaal. Na 10 dagen!! kreeg ik eindelijk eens contact. Kevin snapte er helemaal niets van. Het dak kon namelijk helemaal niet lekken. Onmogelijk! Maar goed na zien van de foto's wilde hij toch wel gaan kijken en het herstellen maar dat was volgens hem vast niet nodig. 

Hmm... Wachten, wachten en nog eens wachten. Dan maar weer een berichtje "Kevin, ben je al langs geweest en is het al gemaakt? Je zou me op de hoogte houden". 5 minuten later een belletje. "Ja hoor ik ben langs geweest maar er is echt niets aan de hand hoor. Als het lekt komt dat omdat u geen onderhoud aan uw dak heb gepleegd. Er zaten namelijk bladeren tussen het dak en het beslag van het raam."  Hij heeft het schoongemaakt en alles weer in orde gebracht. En uit coulance voor mij zal hij me geen rekening sturen voor dit werkje. Ehumm sorry? Ok even ademen halen en nog eens goed laten bezinken wat hij nu tegen mij heeft gezegd. Het is tenslotte in het frans en niet alles is me altijd even duidelijk met de jurasiense accent.

Maar toen hij me ook nog eens vroeg voor al zijn goedheid of ik de curator een brief wilde sturen met de mededeling dat het allemaal goed was nu, dat het mijn eigen schuld was en dat het nu door hem was opgelost zonder kosten werd ik beetje argwanend. 

Nee hoor het lekt echt niet, nee hoor! (*****)

En daar kwam ik dan aan. Ik deed de deur open en mijn hart zonk in mijn slippers. Het was binnen bijna een tsumani-horror. Ik had in mijn wijsheid voor vertrek dweilen op de vloer gelegd, een hele grote brede emmer onder de lekkage. De dweilen waren bruin en de schimmel groeide er weeldig uit. De emmer had ongeveer 5 a 6 cm water erin wat zeker zou een liter of 10 was. De vloer was krom want het lekt natuurlijk niet alleen precies in de emmer en de muur van de schoorsteen vertoonde allemaal waterschade aan het stucwerk. Tranen schoten in mijn ogen. Dit kan toch niet waar zijn. Maar laat ik nou niet nog meer water vloeien hier en besloot even door te bijten. Misschien was dit van voor hij het had gemaakt.

Paddenstoelen en waterschade onder het dakspant.

Toen keek ik omhoog! De paddenstoelen groeiden onder de balken door, het plafond was vol van watervlekken. Ok adem in, adem uit. Na 10 minuten bel ik Kevin en vertel hem het verhaal. "Nee mevrouw dat kan echt niet. Ik heb mijn werk goed gedaan. Het lekt echt niet daardoor. Als het lekt komt dat omdat door het merk ramen". Eeh pardon Kevin? Nee dat klopt niet leg ik hem uit. Het lekt omdat er water tussen het beslag en het dak doorkomt. Het lekt omdat JIJ JE WERK NIET GOED HEBT GEDAAN." Boos worden is de enige manier ben ik nu achter om hem aan het werk te krijgen. Hij belooft gelijk langs te komen. Het duurt een week voor hij eindelijk komt kijken. 

Paddenstoel uur na regenbui. Totaal 11 in 1 week.

Ondertussen is elke regenbui een drama. Maar goed hij komt kijken en zegt dat hij het echt niet snapt, het kan gewoon niet aan zijn werk liggen. Nogmaals leg ik hem uit "JIJ BENT DE DAKDEKKER, JIJ HEBT DIT GEMAAKT, HET LEKT, DUS JIJ HEBT IETS NIET GOED GEDAAN". Hij is oprecht gekwetst door mijn "temparament". Maar belooft het te komen maken, hij zal een speciale constructie maken dat echt 100% lekvrij is. En ik denk "maar beste Kevin dat zeg je me elke keer als je iets doet en het werkt niet". Maar goed we geven hem weer de kans. Ik maak hem duidelijk dat hij 1 week de tijd heeft om de schade te herstellen zo niet verwacht ik zijn verzekering en laat hem weten dat ik dan de muur opnieuw laat stuccen, de kromgetrokken vloer laat vervangen en het dak laat repareren op zijn kosten (verzekering). Hij kiest voor reparatie. En dan weer wachten en wachten. 

Mooie wit/gele chemische taart langs de schoorsteen

Om een lang verhaal niet te lang te maken het is gerepareerd. Hoe laat ik me maar niet over uit en hij komt nog terug om het netjes af te maken. Dat laatste moet ik nog zien maar goed. We blijven hopen. Ondertussen heb ik mijn eigen verzekeringsgegevens en maak een dossier. Mocht het bij een volgend bezoek toch nog niet goed zijn gaat dat naar de verzekering en laat ik het door een ander doen. Dan zoeken ze het onderling maar uit. Want mijn energie is allang verspild door dit ongoing drama met het dak. Ben zelfs nu verbaasd als het niet lekt. Nu maar hopen dat de anti-schimmel behandeling van het plafond, binnenkant dak werkt en we niet nog meer schade gaan ondervinden omdat het dak is aangetast door een onverwoestbare schimmel. Al zou me dat niet eens meer verbazen. Ik heb alles gedaan wat ik nu kon doen. Mogen de Goden in alle religies mij welwillend zijn nu.

de dakramen na reparatie. ik zie geen verschil!

Het heeft me letterlijk bloed, zweet en tranen gekost om met deze "vakman" te moeten communiceren. Tot groot vermaak van vrienden en buurtbewoners. Want geloof me het hele dorp was van alles op de hoogte. Was het niet ik die gillend op straat stond te bellen dan wel mijn reacties op de vragen "Goh wat hoor ik nu je dak lekt weer?"