Gietijzer hekwerk voor de volgende trap maar dan van beuken |
Geen van ons had kunnen bedenken dat ik alles zou opgeven en of all places hier de boel zou renoveren. Het appartementje is af ( kleine afwerkingdingetjes nog) maar de trap kwam er nooit te staan. Daarvoor in de plaats kwam een op maat ontworpen beuken steile trap met balustrade voor de mezzine waarboven een slaapkamer kwam. Destijds gemaakt door de lokale meubelmaker. Iets wat ik nu niet meer zou doen gezien de riante prijs maar destijds was het zeker een mooie aanschaf. Wel blijkt dat mijn poesbeest niet van de trap afkan. Omhoog gaat prima, maar elke keer als ik haar naar beneden hoor komen/ zie gaan duikelt ze halverwege ervanaf en komt mauwend neer op de grond. Iets wat ik natuurlijk niet had kunnen voorzien.
Nu ging het er dan eindelijk van komen. Met hulp van een ( nederlandse) aannemer gingen we de klus klaren. Deze trap komt nu in de Grange. En net dan kwamen ook de Pater Familias en Zuslief op bezoek paar dagen. Waanzin natuurlijk om in de kou te komen, maar dat is dan wel ook typisch Elias. Zeg nee doen ze het toch. Maar dat is weer een ander verhaal.
Wat was er nou ook alweer met de trap aan de hand. Deze had ik reeds in 2009 in Amsterdam uit een slooppand gekocht. In de Marnixstraat vlakbij waar ik woon zag ik een aannemer bezig in het pand. Het werd van binnen geheel gestript om daarna met het naburig pand tot een aantal appartementen te worden omgebouwd. Mijn nieuwsgierigheid won aangezien in een piano tussen het bouwafval zag staan. Niet dat ik überhaupt piano kan spelen maar vond het een mooi aanblik. Al pratende met de aannemer kreeg ik een kleine rondleiding en boven waren ze bezig met de laatste hand te leggen aan het slopen van een prachtige oude victoriaanse trap aan een vide. Ik was verliefd. Vroeg aan de beste man wat ze gingen doen met de trap. De eigenaresse wilde die verkopen op Marktplaats en hij had de foto's al doorgestuurd naar haar. Hij gaf me haar nummer en thuis belde ik haar gelijk op. Ja het stond al op MP ik kon een bod doen.
Maar als ik het de volgende dag kon halen was ik de eerste op de lijst. Ik bood haar vraagprijs en kreeg de volgende ochtend de bevestiging, met de garantie dat ik het die dag kwam halen. En daar stond ik dan met mijn Berlingootje voor het pand. Maar ik was niet de enige er was nog een stel aanwezig die het geheel ook graag wilden hebben, ter plaatse boden ze fors meer en ik zag het me zo ontglippen. Gelukkig vond de aannemer mij toch aardiger (hoop ik) en ook zelf zei ik dat ik reeds met de eigenaresse een deal had. En nog boden ze meer samen met het hekwerk. De aannemer begon zich wel bezwaard te voelen. Maar ik hield voet bij stuk. Na overleg met de eigenaresse betaalde ik uiteindelijk 100 euro meer en kreeg het gehele hekwerk ook mee als ik het maar gelijk meenam. Dat was geen probleem ik stond tenslotte al voor de deur met de wagen. Het stel was zwaar teleurgesteld en heeft me na het inladen nog gevraagd of ik het niet alsnog aan hen wilde verkopen en naar huis brengen. Wat natuurlijk een goed aanbod was en snel verdient maar ik had mijn zinnen al op de trap zelf gezet. Dus bedankte ik beleefd en reed naar huis. De autoklep stond wel een beetje open en dat in Amsterdam. Grote kans dat de volgende dag de auto leeg was maar de Goden waren me goed gezind voor een keer. Volgende dag reed ik naar Frankrijk, wat een kou de sneeuw lag nog centimeters dik wit in het landschap. Eenmaal aangekomen en uitgeladen in de Grange bleek dat de electra niet werkte. Voor mij te koud om in een ijskoud huis te slapen als ik niet eens een kruik kon verwarmen dus besloot ik maar om weer terug te rijden naar Nederland. Al met al was ik binnen 20 uur op en neer naar Frankrijk gereden.
Maar de trap werd niet dat jaar geplaatst ook niet het jaar erop. Uiteindelijk kwam er een ander trap op de plek waar ik hoopte destijds de wenteltrap te plaatsen. Wat nu? Waar kan die staan? Dus verstofte het arme ding in de Grange waar hij keer op keer werd verschoven om plaats te maken. Vorig jaar besloot ik dat ik het misschien dan toch maar moest verkopen. Tot ik ineens zag waar die moest komen. Natuurlijk! Als verbinding tussen de Grange en het huis. Ook goed voor poesbeest dan kon ze zonder kattenluik naar binnen. want ze kon buitenom onder de deur kruipen. Maar nu moest het nog worden gerealiseerd. Hoe? Dat was het volgende probleem, dus bleef het weer liggen. Tot nu dus. Ineens kwam ik via via in contact met een nederlandse aannemer. Die wilde me wel helpen. Uiteindelijk tegen een riant dagloon. Met de afspraak dat het echt niet meer dan 2 dagen zou duren maar dat kon hij zich al niet voorstellen. Natuurlijk werden het 2 dagen en nog was het niet af. Het staat maar dat is al heel wat. Woonde niet bepaald om de hoek maar moest toevallig naar Zwitserland dat weekend dus kon aansluitend op de terugweg wel langskomen. Na de zakelijke kant te hebben besproken kwamen we tot een overeenkomst. Nou dat moest het maar worden dan.
Bovenste tree op de eikenhouten vloer, nog vast te zetten |
Trap van boven gezien, inderdaad wenteltrap |
Maar het staat en het zal uiteindelijk een prachtige entree worden om van Grange naar de kamers te kunnen. Het geeft ook veel zin om de rest van de Grange aan te pakken en in te richten. Dus mijn TO DO lijst voor 2018 is weer uitgebreid. De trap zal nog wel beter vastgezet moeten worden. Onder een betonnen voetje gieten en boven vast zetten met bouten van de trede op de oude eikenhouten vloer. Dat is nog een uitdaging. Mijn klopboor heeft het niet gehaald en brak 2 maal een boortje erop. De bouten liggen daarom klaar naast de trede om volgend jaar met beter mankracht te bevestigen. Ook nog een klein stukje vloer die moet worden vastgezet aan de reeds gelegde vloer. De ornamenten moeten ook worden vastgezet en dan is het wel goed.
schone witte muur naar de koeienstal |
Het poesbeest vind het heerlijk om op de trap heen en weer te rennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten